16 en 17 september – Nubra vallei

Had de hele nacht geregend, dus was niet zeker dat we de pas zouden overraken. Toch vertrokken in een shared jeep, samen met een leuken rustig koppel uit Boedapest.

Aan de eerste controle een uur moeten wachten, ze moesten de pas nog vrijmaken. De pas ligt op 5600m hoogte en is de hoogst berijdbare pas ter wereld (volgens de Indiers alleszins). 15Km aan elke kant van de pas zijn echter niet geasfalteerd, dus een vreselijke weg en veel gewaggel. Bovengekomen jammergenoeg aan het sneeuwen en ijskoud. Dan heel rustig begonnen aan afdaling, te rustig eigenlijk. Dachten dat de chauffeur in slaap aan het vallen was, maar toen we in de vallei waren bleek dat er geen druk meer op zijn remmen was en hij dus eigenlijk zo goed als op z’n motor moest remmen. Dan begonnen aan een zoektocht naar een mechanieker, dus de hele dag eigenlijk gereden tot onze bestemming in Hunder, waar ze na een paar iteraties (en testritten op onze vraag) het toch eindelijk gemaakt kregen. Die pas zonder remmen is toch niet zo’n leuk idee, maar blijkbaar hadden we dat toch al één keer overleefd.

De Nubra vallei is dan weer echt wel super, ondanks het slechte weer. Geeft een beetje de indruk van verschillende oases tussen een maanlandschap tussen de bergen. En tussen twee testritten wat gaan rondwandelen in Hunder, leek klein stadje, maar na 2 uur er wat in te verdwalen, is het toch groter dan het lijkt. Maar hier is dus echt niets buiten mooie, goed verzorgde boerderijen van elkaar gescheiden door stenen muren en kleine straatjes, tussen de besneeuwde bergen die volledig rondomrond lijken te liggen. Maar hier is dus echt helemaal niets, heb twee ‘winkels’ gevonden, ter grote van een klein tuishuis, met twee rijen ‘spullen’. Als je nu eens echt naar het niets wil komen, is dit de ideale plek. Te meer dat de guesthouse gelukkig echt wel goed is, lijkt een perfecte kamer met badkamer. En zelfs het eten was smakelijk, maar waarschijnlijk zal dit mijn tourista niet bevorderen.

‘s Ochtends wat vroeger opgestaan om een ochtendwandeling door het dorp te maken, echt super. Dan met de Jeep vertrokken, waarvan de remmen gelukkig bleken te houden. Eerste stop de zandduinen, en eigenlijk wel mooi om dat zo tussen de besneeuwde bergen te zien, alleszins beter dan dat het van de weg af lijkt. Dan doorgereden naar Diskit en de bouddha en het klooster daar. Klooster was op zich nog wel leuk, weer omdat het zo authentiek is. En het zicht vanin het klooster is echt fantastisch. Laatste stop vandaag Sumur, aan de andere kant van de Nubra vallei, maar dat was eigenlijk niet veel soeps.

Uiteindelijk begonnen aan de ellelange weg terug. Onderweg wel even doodsangsten doorstaan. Af en toe is de weg even afgesloten omdat er dan een bulldozer de weg moet vrijmaken. Eenmaal dit gedaan volgen we een klein busje, dat vast komt te zitten in de modder. Net als wij dus achter dat busje stoppen, kijk ik naar de chauffeur en zie een landverschuiving naast hem beginnen. De Hongaar en ik zijn nog nooit zo snel uit de wagen geraakt, gelukkig is de vlak tegen de wagen gestopt. Terug in de wagen toch wel een tijdje met knikkende knieen en bonkend hart doorgebracht.

Rest van de weg redelijk goed verlopen, alleen was de toeter van de wagen nu stuk, en als je weet dat dat in Indie zeker even belangrijk is als de remmen… 😉 Maar de weg en de zichten zijn echt verbluffend. Terug in Leh nieuwe guesthouse gezocht (12 Euro vond ik net iets teveel, dus iets gelijkaardig van 8 euro gevonden), fietstoer voor morgen (zelfde als vandaag, dus tot 5600m omhoog maar dan 40km afdalen met de fiets) en trekking voor overmorgen geboekt. En een pasta arabiata gaan eten, als ik er niet ziek van word, wordt dat waarschijnlijk mijn dagelijkse kost in Leh 😉 Eindelijk iets lekkers.

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 60 INR (Rs))
Shared Jeep Nubra valley: 6250, dus met 3 1750Rs pp (voor de twee dagen dus).
Overnachting Himalaya guesthouse hunder: 600 Rs
Overnachting Jampsal guesthouse Leh: 500 Rs