26 en 27 juni – Chitwan Jungle Safari

26 juni – Pokhara naar Sauhara

Vanuit Pokhara vroeg vertrokken voor een 5 uur durende rit naar Sauhara aan het Chitwan Nationaal Park. De bus stopt in het midden van een veld waar de jeeps van de hotels hun “prooien” staan op te wachten. Was blij dat mijn hotel reeds geboekt was. Tijdens de rit een Colombiaan ontmoet die nog geen hotel had en dan maar besloot om met mij mee te rijden.

Hotel was mooi en verzorgd, maar voor de verandering was ik daar dus weer eens de enige toerist, en volgens het registratieboek had er de laatste vier dagen ook niemand overnacht. De Colombiaan besliste om ook te blijven, maar wou maar 1 nacht spenderen en dezelfde dag nog de Jungle Safari doen.

Na even de airco te hebben getest wat gaan wandelen in het ‘stadje’, 1 geasfalteerde straat van schat ik nog geen kilometer lang, vol met pijlen naar alle Safari lodgen die momenteel dus allemaal leeg staan, ik denk dat er misschien 20 toeristen waren in totaal, waarvan een vrij grote groep (lawaaierige) Jappanners. Het stadje op zich eigenlijk heel leuk omdat het zijn authentieke karakter vrij goed heeft kunnen bewaren: mensen zitten gewoon op straat, ze leggen het koren gewoon op straat nog, dieren lopen vrij los, huisjes van klei…en af en toe loopt er een olifant voorbij op weg naar het nationaal park.

Korte wandeling want het dorp is heel klein. Ook de olifant van het hotel gevolgd. Die gaat blijkbaar naar de officiele vergaderplaats waar alle toeristen worden opgepikt en naar het Nationaal Park rijden, dat ligt zo’n half uur van het dorp per olifant, zodat je dus niet lang meer in het nationaal park doorbrengt tijdens een twee uur durende rit. Vreesde eigenlijk serieus voor een grote toeristenval. Tijdens mijn wandeling de Colombiaan zien langskomen die samengedrukt met drie anderen op de rug van een olifant zat.

Om vijf uur een geleide wandeling door het dorp, eigenlijk niets nieuws meer. Dit moest de cultural village tour voorstellen, ik begon me al zorgen te maken over de rest van mijn package.

Zonsondergang bij de rivier was wel ontzettend mooi en rustgevend, maar moesten veel te snel weg naar mijn zin om het avondprogramma niet te missen.

‘s Avonds dinner in het hotel (dat eigenlijk steeds opmerkelijk lekker was) met de gekke Colombiaan. Die man had toch heel rare kuren, was een paar maand geleden uit Colombie vertrokken, had zijn zaak en zijn huis verkocht en is zonder echt plan weggegaan, heeft ook nog geen idee of en wanneer hij teruggaat. De gids kwam stiekem bij mij en zei dat hij vreesde dat de gekke Colombiaan volgens hem wat te veel dronk. Denk zelf niet dat het de alcohol was, maar er scheelde toch iets aan die man, hoewel hij wel grappig was.

De rest van mij programma gekregen: vanavond nog de cultural dance show (Oh jee) en morgen de rest van de activitieten. De eerste dans op de show was eigenlijk wel boeiend, een stick dance die meer op een soort gevechtssportoefening leek dus dat vond ik wel cool, maar daarna vervaagt het weer in de typische bewegingspatronen waar ik zo van hou, en dat eindigt met een paar toeristen die proberen niet te veel uit de maat te vallen (gelukkig drongen ze niet echt aan om mee te doen) bij de laatste dans.

27 juni – Sauhara

Het programma: 6 uur opstaan, kano tour van 1 uur, jungle walk van 2 uur gevolgd door een bezoek aan het elephant breeding center. Op mijn vraag om 11u, bij mooi weer, elephant bathing. Om 15u dan het toppunt, de elphant Safari tot ongeveer 17u. Uiteindelijk een slide show van een
kwartier, die ik vriendelijk heb gewisseld voor de zonsondergang.

Bij de kanoverzamelplaats waar normaal de toeristen samenkomen bleek weer eens dat ik de enige toerist in de buurt was daar ik mijn aparte kano kreeg voor mijn gids en ik. De kano is niets anders dan een uitgeholde katoenboom ( ja katoenboom, blijkbaar groeit katoen hier aan
immens grote bomen…same same, but different). De kanovaart op zich niet echt speciaal, je ziet af en toe wel vogels, veeel vogels, maar dat is zo mijn ding niet zolang ze kleiner zijn dan een meter of zo 🙂

Na een half uur stopt de kano in een soort grasveld, er ligt een beetje verder een soort plas waar de neushoorn (de eenhornige neushoorn, typisch voor hier!) vaak komt drinken/rusten.

Kanovaarder voorop, dan de gids, dan ik. En ja hoor, daar ligt een neushoorn in het water, je ziet net zijn oren en neus bovenkomen, op zich wel indrukwekkend zicht zo in de natuur. Nog voor ik een foto kan pakken komt er plots een geluid van rechts voor ons, zodat de gids en kanovaarder plots beginnen lopen mij hard verderduwend terug het gras in. Een andere neushoorn komt eraan! Met kloppend hard stoppen ze na een paar seconden toch met lopen, de neushoorn valt blijkbaar niet aan. Heel voorzichtig gaan we langzaam terug. Heb snel een paar foto’s gemaakt, en heb me dan snel uit de voeten gemaakt, zeker toen ze me de neushoorn in het water beter wouden laten zien door lawaai te maken waardoor hij bovenkomt. Was toch wel even schrikken, alsof we sneller dan de neushoorn hadden kunnen lopen op dat kleine paadje door het hoge gras. Dat ding loopt ongeveer 40 km/uur…

Terug de kano in en dan is het hard beginnen regenen. In het begin eigenlijk heel mooi. Je zit heel laag in de kano zodat je iets boven het wateroppevlak kijkt. Maar bij harde regen lijkt het alsof er miljoenen kleine lichtjes uit het water opspringen. Echt wel mooi zicht.

Maar na een tijdje als de kano begint onder te lopen en alles nogal nat wordt, wordt het minder leuk, en de natte jungle walk, die eerder jungle baden was geworden, is daardoor wat in het water gevallen (figuurlijk dan). Wel ontzettend veel herten gezien, waaronder een grote kudde van bij de 100 met een hert met een ongelooflijk gewei waardoor hij even statig naar ons stond te kijken als de papa van Bambi in de tekenfilm. En ook weer vogels bij de vleet, met namen waarvan ik er natuurlijk geen enkele ken. Maar vond het op zich door het weer wel lang genoeg geweest, en ik moet ook toegeven dat ik me niet zo op mijn gemak voelde. Je hoort regelmatig, o.a. in de LP, dat er groepen toch worden aangevallen door tijgers of neushoorns, en dat het dus beter is in groep te gaan. En wij liepen daar met twee, ik en mijn nogal verwijfde gids met zijn stickske. Die tijger zou eens goed gelachen hebben denk ik 🙂

Om de ochtendexcursie af te sluiten een bezoek aan het elephant breeding center. Daar is momenteel een kleintje van iets ouder dan 1 maand, en een ander van een 2 maand dat met zijn kozijn van anderhalf jaar aan het onnozel doen was. Was echt een ongelooflijk schattig en onderhoudend tafereel om bij weg te smelten. Is eigenlijk leuk filmpje geworden ook.

Daarna een half uur te voet naar het dorp terug, de wagen zat ergens anders vast 🙁 En met de regen zag het elaphant bathing er ook niet goed uit. Ondertussen had mijn canon 350D het ook begeven, vrees dat er wat regen was gekomen op de contacten tussen camera en lens, zodat de lens niet meer kon worden aangestuurd. Niet echt grappig vlak voor de safari.

Maar dan werd het pas echt leuk …

Om 11 uur, hoewel het nog een beetje regende, toch maar gaan kijken naar het olifant baden en ja hoor, ze waren bezig. Had gelezen dat je kon meedoen als je dat vroeg, dus gevraagd, en voor een kleine tip (1 EUR) komen ze je halen.

Olifant zette zich op zijn knieen zodat ik er met veel moeite opkon (dat ding is echt groot) en dan loopt het met mij in zijn nek het water in. De kleine olifantentemmer (zo’n jaar of 14 schat ik) Kruipt langs de slurf omhoog en begint achter mij te springen en roepen tot de olifant met zijn slurf water op zijn rug en dus in mijn gezicht begint te spuiten. Een echt magische ervaring, waar je echt kinderlijk van zit te brullen en genieten, hoe idioot ook. Na een tijdje verandert het commando en begint de olifant zich wat te
er rollen en doen in het water en wordt het spel eerder van zo lang mogelijk op dat beest te blijven zonder er af te vallen, een soort aangepaste rodeo. Ben daar blijkbaar niet zo goed in, viel er altijd zo goed als onmiddellijk af, maar ter mijn verdediging moet ik er wel bij vermelden dat het niet simpel is te voelen wat dat beest doet als je erop zit omdat het zo immens groot is dat je geen voeling mee hebt. Maar dat maakt het natuurlijk des te leuker.

Ben na een tijdje toch maar gestopt toen er andere olifanten vlakbij hetzelfde kwamen doen en mijn olifant bijna begon te tuimelen. Het leek mij niet zo een fijn idee om in het water vast te zitten onder zo’n mastodont. Maar ik was dolblij, had mijn plezier gehad en hoe, man, wat een beleving.

Eten in hotel en dan wachten tot 3 uur (wat tevergeefs zoeken op internet wat er mis zou kunnen zijn met mijn fototoestel) voor de jungle safari.

Iets voor drie dus naar beneden, klaar om naar het officiele verzamelpunt te wandelen zoals de Colombiaan dat had moeten doen. Staat de olifant van het hotel echter voor de deur klaar op mij te wachten. Denk dus dat ik mag meerijden tot aan het verzamelpunt, maar daar loopt hij gewoon voorbij, zodat ik de olifant voor mij alleen heb en vlak achter de rijder kan plaatsnemen. Voor de rest vertrekken er nog 4 andere olifanten, telkens met vier mensen op, waaronder die nog steeds de veel te lawaaierige Japanners.

Zoals gezegd dus eerste een half uur tot aan het park en mensen wat waggelt zo’n beest zeg. Vreesde al voor mijn reismisselijkheid, maar die is volledig uitgebleven, had op het einde daarentegen pijn aan de onderkant van mijn benen door het constant wrijven ertegen.

Maar dan het park. Had een toeristenval verwacht, is een van de mooiste ervaring ooit geworden. Het gevoel alleen al om op zo’n immens beest hoog door de jungle te wandelen is onbeschrijflijk. En het beste is dat de beesten die je tegenkomt geen bang hebben van de olifant en natuurlijk ook niet zullen aanvallen want ze kunnen er toch niet tegenop.

Het eerste kwartier loop je op kleine paadjes door dichte jungle, waar je naast vogels af en toe wat herten tegenkomt die eens opkijken en zich afvragen wat dat voor een raar zicht is, maar dan rustig verder gaan of grazen, zelfs als ze op nog geen vijf meter van de olifant staan.

Tussen de jungle liggen wat open vlaktes waar een andere olifant wat neushoorns heeft gezien en met een soort vogelroep de andere olifanten teken geeft. Dus wij ernaar toe, twee neushoorns in het veld. Mijn rijder stuurt onze olifant ernaar toe en snijdt ze op nog geen drie meter de pas
af, waardoor de twee neushoorns oog in oog met elkaar komen te staan, elkaar langzaam naderen, een soort kus geven en afzonderlijk verder grazen. Ik zou ze zo geaaid hebben.

Even later naderen er twee andere, een moeder met baby. Ongelooflijk om veilig op twee meter van een neushoorn te kunnen staan gewoon in de open natuur. Echt super.

Daarna wandelen we weer door jungle afgelost met open vlaktes, door plassen en rivieren, op zoek naar ander wild, voornamelijk de typische beer van hier, die we uiteindelijk gemist hebben.

Onderweg wel krokodillen, vogels (echte deze keer, een soort kraanvogel), pauwen en herten en gewoon het langzaam schommelen, hoog tussen de bomen, op de rug van zo’n beest. Je voelt je zelf een beetje zweven.

Tot na zo’n anderhalf uur in de jungle onze olifant er blijkbaar geen zin meer in had of honger kreeg, alleszins, hij begon enerzijds te “trompetten” (teken dat hij niet blij is), zijn hoofd hard te bewegen zodat de rijden er een paar keer bijna afvalt, plots te rennen of integendeel, achteruit te lopen. Normaal gebruikt de rijder een houten stokje om de olifant te dirigeren. Nu haalt hij een metalen pin van een dertig centimeter boven, waar op de zijkant een haak opstaat.

Zo’n 10 minuten heeft die olifant heen en weer zitten bewegen, van voor naar achter, snel, kort stoppen, een echte olifantenrodeo. Gelukkig zijn die beesten zo log dat je gemakkelijk kan blijven zitten, maar ik moet toegeven dat ik toch even echt wel bang was. De rijder praat dan constant tegen dat beest, afwisselend duwend achter zijn oren, trekken aan zijn oren met de haak of keihard slaan met de metalen stok op het hoofd van de olifant wat klinkt als het slaan op een platieke bal. En af en toe omkijkend en mij zeggen “no danger, no danger”, terwijl hij probeert recht te blijven zitten. Yeah, right, ik toch niet op mijn gemak, heb zelfs getwijfeld om eraf te springen, maar dat leek mij in het midden van de jungle misschien ook niet aangeraden 🙂

Na zo’n tien minuten is dat beest toch wat gekalmeerd en draait de rijder zich om, toont mij zijn metalen pin en zegt grijnzend “elephant control”, waarbij ik direct dacht “with long delay”. Maar soit, het ging blijkbaar wat beter met het beest.

Nog geen twee minuten later springt hij van de olifant zodat ik daar alleen op zit en zegt “picture time”, neemt mijn fototoestel aan om een foto van mij te pakken, waarschijnlijk nog lijkbleek 🙂 Gelukkig is dat beest niet zo slim om dan te beginnen moeilijk doen, was alleszins blij toen hij er terug opzat.

Dan nog een half uur verder gereden door de jungle waar het weer echt genieten was op een rustige olifant en dan nog een half uur terug naar het hotel zodat we om zes uur terugwaren.

Ben ontzettend blij dat ik toch dit hotel had gekozen. Doordat zij hun eigen olifant hebben blijven ze dus veel langer en had ik de olifant ook voor mij alleen. Ik weet niet of ze deze formule nog ergens anders doen, maar dit is echt een ongelooflijke ervaring. Je ziet wel minder beesten dan in Zuid-Afrika, maar het gevoel is helemaal anders. Gewoon super.

Wat gaan bekomen tijdens de zonsondergang aan de rivier van een op de regen na echt perfecte dag.

Olifant bij het hotel
Het dorpje Sauhara
De neushoorn in de waterplas
Kano in de regen
Spelende babyolifant
Elephant bathing
Baby hert tijdens safari
‘Kussende’ neushoorns
Elephant Safari
“Picture time”
“Elephant Control”
Relaxen bij zonsondergang