21 november – Nukus, Mizdakhan en naar Khiva

Vroeg op om vanavond op tijd te kunnen skypen. Dus maar naar Mizdakhan met prive taxi, en een geluk want had het met openbaar vervoer nooit gevonden.

Mizdakhan is een heuvel waar van de 4de tot de 14de eeuw voor Christus een dorp op stond, en dat na zijn verwoesting gebruikt werd als grote begraafplaats nog tot vandaag. Is echt wel grote heuvel, en ligt dus vol met graven, sommige splinternieuw, andere dan weer zo oud dat je ze amper ziet, of gewoonweg ingevallen. Echt wel origineel en indrukwekkend, dee mij een beetje aan de ‘hill of crosses’ in Lithouwen denken.

Vlak daarnaast op een andere heuvel ligt een oud fort van de 4de eeuw voor Christus, waar echt niet veel van over blijft.
Terug naar Nukus en daar HET museum ‘Savitsky Karakalpakstan art museum’, waarvoor je volgens de LP speciaal tot hier zou moeten komen. Is inderdaad nog wel ok veronderstel ik, heel gelijkaardig aan de potjes en pannetjes musea in Almaty en Astana, maar met meer schilderijen, en een deel over aziatische en Europese kunst. Maar toch echt geen reden om tot hier te komen!

Karakalpakstan is trouwens de provincie, waarvan Nukus de hoofdstad is. Wat hier direct opvalt is dat mensen zowieso zeggen dat ze uit Karakalpakstan komen, en niet uit Oezbekistan. Ze zijn ook vrij snel met hun mening te geven over ‘hun’ Oezbeekse president. Wat mij dan weer opvalt is vooral dat ze veel minder vriendelijk en open zijn dan de mensen in Tashkent, dus ik hoop eigenlijk dat het daaraan ligt en dat het dus zal beteren naargelang in terug meer naar het oosten rijd.

Maar na het museum naar de bazaar voor een shared taxi naar Urgench. Daar vroegen ze echter echt veel te veel, het was echt wel een toeristenprijs vond ik. Dus dan maar naar busstation, daar vertrokken er ook volgens LP en receptioniste, maar daar toegekomen was er alleen een nog lege minibus te vinden naar de stad voor Urgench. Aangezien ik gezien heb met hoeveel ze in zo’n busje kruipen, en het toch 150km is, toch maar beslist om terug naar de bazaar te gaan en de te dure shared taxi te nemen aan 15$. Moet wel toegeven dat ik met de fluctuaties van de dollar en de brandstofproblemen hier heel moeilijk kan inschatten wat zoiets moet kosten van dag tot dag. Je ziet hier namelijk lange rijen auto’s staan voor de hekken van de tankstations, of mensen die met een fles zwaaien langs de kant waar je dan brandstof kan kopen aan 3€/l. Maar naar het schijnt is dat een weerkerend verschijnsel tijdens de winter.

In de shared taxi zaten samen met mij twee Oezbeken uit Tashkent, weer ontzettend vriendelijk en bijna te open, anderhalf uur, maar hebben geen moment gestopt met ‘zeveren’. Maar op zich wel leuk dus. In Urgench aan de shared taxi stop voor Khiva afgezet, en daar zonder probleem een goedkoop maar goed hotel gevonden.

Dan snel internet zoeken, hier is dus één plaats waar ze wifi (en dus skype) hebben, de lobby van een chic hotel hier. Daar alvast gebeld met mam & pap, ging heel goed en goeie kwaliteit. Maar dan 3 uur later voor Jasmijn’s verjaardag teruggebeld, maar toen was het beeld en de klank echt niets. Het leek eerder een impressionistisch schilderij dan een live feed. Maar zelfs zo zag ze er ontzettend schattig uit 🙂

En dan het eten proberen vinden, maar hier is dus echt niets open. Geen restaurant meer te bespeuren, dus door wat kleine straatjes in de pikkedonker naar een ‘supermarkt’ buiten de stadsmuren voor wat broodjes met smeerkaas.

Net terug op de kamer viel de electriciteit echter uit voor de nacht. ‘s Ochtends hebben ze dan twee van hun drie electriciteitslijnen maar omgewisseld. Er is er blijkbaar inderdaad één die altijd problemen geeft.

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 2250 UZS (2600 UZS op zwarte markt), 1 EUR = 1,30 USD)
Hotel Islambek: 15$, goeie kamer, goeie ligging.
Shared taxi Nukus – Urgench: 20000 UZS
Shared taxi Urgench – Khiva: 2500 UZS