19 november – Tashkent en vlucht naar Nukus

Metro richting de Chorsu bazaar. De metro hier is op zich al wel de moeite. Is gebouwd als een nucleaire schuilkelder, en sommige stations zijn gewoon schitterend om te zien. Het lijken wel grote balzalen, met luchters en grote beelden. Je mag er jammergenoeg geen foto’s nemen.

De bazaar is nog wel leuk, vooral omdat hij wel groot en relatief rustig is. Maar op zich, een gewone moderne basaar een beetje vergelijkbaar met een overdekte markt bij ons.

Vervolgens door de oude stad naar de Khast Imom gelopen, en dit was eindelijk weer eens de moeite qua culturele gebouwen dan. Is waarschijnlijk nog niets vergelijkbaar met Samarkand maar het grote plein met de medressa, het mausoleum en de moskee was eindelijk een beetje wat ik verwachtte van centraal Azie. Op het plein ook het kleine library museum waar naar het schijnt de oudste koran ter wereld ligt. Is een mega groot boek op hertenvel, maar op zich zegt dat natuurlijk niet zoveel om dat daar onder glas te zien liggen. De medressa (met craftwinkeltjes) was op zich eigenlijk nog wel de moeite.

Teruggewandeld richting Chorsu voor een andere medressa en moskee. De Kulkedash medressa was niet echt dat en de moskee was dicht voor bezoekers, het is dan ook vrijdag. Was wel indrukwekkend om zien, de toegangstrap ligt blijkbaar in het verlengde van Mecca, zodat als je de trap opkomt je plots een menigte buiten voor je ziet buigen. Vond het wel een leuke attentie van hen voor toeristen, tot mijn Frank viel natuurlijk 😉

Dan doorgelopen tot het Yunus Khan Mausoleum aan de islamitische universiteit, die je enkel van buiten kunt zien, maar denk dat die iets te nieuw was (gerestaureerd). De twee kleine mausolea er vlak naast waren wel schattig, maar dus niet echt wereldschokkend.

Naar de metro bij het Mustaqillik maydoni (het onafhankelijkheidsplein), met o.a. het splinternieuwe senaatsgebouw, en ook het monument van de huilende moeder met de eeuwige vlam, een eerbetoon aan de WO-II Oezbeekse strijders, wat op zich wel goed was gedaan. Voor het terugkeren nog langs het gesloten Romanov paleis, een oud paleis uit de Tsar-tijd, wat er wel mooi uitzag, dus jammer dat het niet te bezoeken valt.

Dan terug met de metro naar hotel, rugzak oppikken en met de 67 naar de luchthaven voor de vlucht naar Nukus. Vlucht was met een oude Tupolev. Lijkt op zich wel ok, maar als je binnen stapt ziet het er toch allemaal maar raar uit. Rare stoelen, de wanden lijken van stof, de overhead lockers zijn eigenlijk gewoon rekken zoals in treinen… En dan de vlucht, was gelukkig een vlucht zonder turbulentie, want het vliegtuig op zich deed al raar genoeg. Leek eigenlijk alsof er geen automatische piloot was, zodat alles heel bruusk leek. Zachtjes stijgen, dan vol gas, dan weer wat minder, dan weer steil, fel naar rechts…dalen hetzelfde, was dus blij toen ik uit het vliegtuig stapte.

Bij aankomst eerst nog is geregistreerd geworden, dan bagage ophalen aan de band die meer op die van de Delhaize, maar soit. Rugzak was zowat de laatste, dus toen ik buitenkwam was er bijna geen kat of taxi meer te zien, gelukkig toch nog 1 gevonden die mij voor geen 2 euro aan een hotel wou afzetten. Blijkbaar het hotel/herberg waar zowat alle reizigers heengaan, maar ik zie hier toch geen enkele andere toerist, enkel wat Oezbeken en het is wel origineel hotel.

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 2250 UZS, 1 EUR = 1,35 USD)
Hotel Jipe Joli: 25$, redelijke kamer, maar geen warm water ‘s ochtends.