07 juni 2008 – Kathmandu – Scar Rd – Kakani – Budhanilkantha

Vandaag dan toch maar de Scar Rd ondernomen. Eerst een fiets zoeken die naam waardig, want dat ding van gisteren trapte meer door dan niet, en maakte een heel raar lawaai. Maar een deftige en wel iets duurdere Giant gevonden, dus Laundry afgeven en weg…

De scar Rd begint met een klim van een 23 km tot in Kakani. De eerste 18 km geasfalteerde weg en af en toe wat verkeer, redelijk bergop, maar ook af en toe een fietser die naast je komt rijden om even mee te fietsen en babbelen, en dan ergens een kleine veldweg in moet naar zijn dorp. Na 18 km een man die mij glimlachend zegt dat ik binnen 1km naar rechts moet en er bijna ben…op de vijf km in kleinste versnelling na. Zelden zo nat van het zweet geweest, en dat wil al wat zeggen.

Daarboven twee cola’s achterover geslagen en een bol plain rice want de eerste toerista-aanval was gelukt. Tot daar het gemakkelijke stuk 🙁 Nu de LP beschrijving proberen volgen: naar beneden 30m, langs de picnic plaatsen tot aan een hek, daar te voet naar boven met fiets tot aan een kleine landweg en daar naar rechts. Maar na de picnic kom je op scoutsdomein, en aan de inschrijvingen tekent de man mij gelukkig een plannetje met bovenaan naar links ipv naar rechts. Bovenaan is de ingang van het Shivapura Nationaal Park…een verlaten huis en een plakkaat bewijzen dit. Dus boven toch maar naar links…man, man, man heb ik zitten vloeken. Je komt direct op een soort uitgekapte vlakte van zo’n 2m breed en een pad van 10 cm breed in een soort oerwoud, waarbij rechts de wand steil naar boven gaat, en links de ravijn je direct tot beneden brengt, met om de zoveel tijd een boom die op die helling heeft kunnen groeien. De boliviaanse ‘death ride’ maar veel smaller, en vooral moedermens alleen en niemand om de weg aan te vragen. Af en toe een paar koeien hard voor me beginnen lopen omdat ze nog neer de kluts kwijt zijn dan ik. Moet toegeven dat ik toch wel heb zitten twijfelen om terug te keren en heb zitten denken dat dit toch geen DIY-route leek (volgens de LP, Do-It-Yourself). Na zo’n half uur zwoegen en meer steil omhoog wandelen werd het pad dan toch iets breder, en vooral bergaf. En toen begon het eindelijk langzaamaan weer leuk te worden, veel schudden, door watertjes, over rotsen, prachtige zichten over de Kathmandu vallei. Na zo’ half uur afdalen (niet te snel, want was af en toe nogal steil), op een grote zeg van een vijftal meter breed, maar nog steeds geen idee waar ik was. Maar vanaf dan af en toe mensen tegengekomen zodat de volgende 25 km, zonder zorgen, voornamelijk bergaf en met geen enkel verkeer (nationaal park), echt zalig waren. Mensen riepen allemaal vrolijk Namaste toe, maar lachten en bekeken toch wel heel raar naar wat een blanke met zijn helm en zijn fietske hier kwam doen.

Daarna nog eens 7 km geasfalteerd weg hard naar beneden tot in Budhanilkantha. Eindelijk nog eens een originele tempel, vishnu liggend op een slamg met 12 hoofden en de pelgrims die er bijna zouden gaan bijliggen.

Dan nog 15km tot in kathmandu en een verdiende douche en pizza, om mijn relax gewoonte na een fiestdag niet te doorbreken.

Daarna snel internet, en gezien dat de foto’s die ik op mijn draagbare HD had gezet waren verdwenen. Met wat recovery-software toch nog wat kunnen terugvinden, maar vrees dat ik voornamelijk mijn foto’s van Patan en het folk dance festival kwjt ben 🙁

En van mijn bagage ook nog geen nieuws… :((

Gegevens ter herinnering

(1EUR=100Rs)

Mountain Bike verhuur: Himalayan Mountain Bike (HMB) – 700 Rs per dag.