24 juni – Naar Are

Vandaag een rijd-dagje, dus niet veel te vertellen, buiten dat vandaag de eerste 800km de zon heeft geschenen! Toch onvoorstelbaar, mijn eerste dag dat ik niets te bezoeken of er geen landschap te zien is, en nu is het mooi weer. Het lijkt wel een complot of zo.

Maar de eerste vijfhonderd kilometer waren eindelijk wat ik me van Lapland had voorgesteld, blijkbaar stel ik me dus Zweeds lapland voor, en niet het Finse. Met andere woorden, totale leegte en amper bewoont, bijna geen tegenliggers, en open vlaktes of bossen en bergen die je vanop de heuvels waarover je rijdt eindeloos ziet doorgaan. Eigenlijk echt wel mooi, deed me ook ontzettend aan Canada denken. Na 450km eindelijk het eerste restaurant en een beetje dorpje, een pizza (voor 4 als je het mij vraagt) voor €6,5, het is hier dus minder dan de helft goedkoper dan in Noorwegen! De diesel staat hier ongeveer aan €1,3/l

Na zo een 700 km begint het weer op het Finse lapland te lijken, dus dat had ik wel gezien. Zweden heeft twee grote wegen van Noord naar Zuid, één langs de kust en één langs het binnenland. En dit was echt wel goeie weg, had vandaag een gemiddelde van 98km/u, ik weet het, als je hier maar 100 mag is dat moeilijk, maar iedereen rijd hier gewoon als in Belgie eigenlijk. En dan na 800km terug naar het westen, richting Noorwegen. En je ziet in de verte al vrij snel de bergen en de wolken opdagen, en ja hoor, op iets van een 40km van de grens begint het toch te regenen zeker.

En dan nog overnachting zoeken, had gezien dat er in Are, één van de laatste dorpjes voor de grens, heel veel hotels waren. Wat ik niet wist is dat dit een bekend skidorp is, en dat alle hotels dus dicht zijn! Ben zelfs een skipiste opgereden met de wagen, maar ook het hotel daarboven was dicht. Begon al een beetje te wanhopen toen ik langs de weg een aanwijzing zag naar Sygor (of zoiets), eens gaan kijken, en nu zit ik in een kleine chalet in het midden van de bossen met alles erop en eraan voor €30. Een houten hut, ontzettend gezellig, doet eigenlijk ontzettend veel denken aan Saint-Nicolas de Veroce, dus ook wel wat lastig. Gelukkig is er televisie, hoewel ze Denemarken hier natuurlijk belangrijker vinden dan Nederland, dus zal op de herhaling moeten wachten.

Morgen naar Trondheim, terug naar Noorwegen, hoop dat het in het Zuiden van Noorwegen wat minder benauwd aanvoelt.