21 juni – Lofoten

‘s Ochtends vertrokken, jawel, in de regen. Gestopt aan een tankstation/garage om te vragen wat dat stuk plastic van de wagen was. Is blijkbaar het stuk waar de krik normaal komt, dus kan ik wel zonder probleem zonder rijden, vooral omdat ik ‘run-flat’ banden heb.

Maar na een half uur ongeveer begon het op te klaren en begon de zon er zowaar af en toe door te komen, en de rit langs de kust en fjorden daar is gewoon echt verbluffend. Om kippevel van te krijgen, en ik bedoel dat letterlijk. Hier moet je echt met twee zijn, één die rijdt en één die foto’s pakt. Af en toe ga je een bocht om of kom je over een heuvel, dat je echt een lang wooooooow effect hebt alsof de bocht niet blijkt te eindigen en mooier blijft worden. Was echt een ontzettend mooi stuk.

Vlak voor de weg terug landinwaarts gaat begon het jammergenoeg opnieuw te regenen. Maar het mooiste stuk was voorbij, hier geen kust meer, nog steeds meer dan de moeite waard, maar niet meer zo uniek.

Rond 16u aan het begin van de eilandengroep gekomen waartoe de Lofoten behoren. Maar daarvoor moet je eerst verschillende andere eilanden door. Van de groene gids kijrgen zowel het eiland Vesteralen als het eiland Lofoten drie sterren, de LP zegt bijna niets over het eerste. Gezien het weer dacht ik te beginnen met de Vesteralen, en dan morgen met een ferry over te steken naar de Lofoten. Al wat overnachting gezocht, maar alle prijzen boven de €50, meestal dan nog voor een eenvoudige cabin.

Aangekomen bij de ferry, en de zoveelste belachelijke hotelprijs gekregen, begon het plots een heel klein beetje op te klaren, zodat ik toch maar heb beslist om de ferry nu al te nemen. Vertrok direct, dus was meegenomen. Als enige boven op het dek gaan staan, het was nogal een woelige zee, gelukkig duurt de overtoch maar 25′. Aan de overkant zie je allemaal dunne steile bergen die allemaal de zee in lijken te duiken. Hoe dichter je komt, hoe indrukwekkender ook. Als je zo nadert met de ferry lijkt het alsof je in Halong Bay zit in Vietnam, maar dan met grotere bergen en besneeuwd. Echt prachtig om daar toe te komen.

Maar je komt dan toe eigenlijk bij twee huizen, dus moet je nog verder rijden om slaapplaats te vinden. En heb nu een tiental kilometer gedaan op dit eiland, zwaar bewolkt, en toch is dit nu al een van de ongelooflijkste stukken natuur die ik gezien heb. Je rijdt langs de zee of meren, tegen steile begwanden opkijkend van heel ruwe, hoge, maar smalle bergen, de ene naast de andere. Heel moeilijk om uit te leggen, ongeloolfijk hoe een indruk het op je maakt. Aan zo een meer omringd met van die bergen stond er plots een aanduiding voor een kamer (‘Rom’), dus op hoop van zegen. En voor 300NKR (€40) zit ik nu in een kamer met vier bedden en een badkamer gedeeld met een koppel Duitsers. De eigenaar is een Engelsman die hier in 1996 is gekomen voor een viswedstrijd en volledig verliefd is geworden op deze plaats. Hij is teruggegaan, heeft alles verkocht, en is hier komen wonen. Heeft hier nu zijn eigen bedrijf en organiseert fishingtrips. En op zo een plaats met zo een zicht zou je bijna onmiddellijk hetzelfde doen (hoewel ik noch van boten noch van vissen hou 🙂 ) Ben nu echt benieuwd voor de rest van het eiland, als het al niet regent en een beetje opklaart zal ik al blij zijn. Middernachtzon zal ook niet voor hier zijn vrees ik, die hebben ze hier blijkbaar ook al in weken niet meer gezien.