7 en 8 mei – Transcarpathia: Mukachevo* en Uzhhorod*(*)
Nog twee steden bezoeken ‘op de terugweg’.
Eerste dag eigenlijk al een hele dag rijden, in de regen, op sommige stukken weer verschrikkelijke weg. Ook één keer tegengehouden aan de controlepost van de politie omdat ik geen drie seconden was gestopt aan een bord dat bij ons ‘geen verkeer toegelaten’ betekent, maar dan met erin geschreven ‘stop controle’. Ze spreken uiteraard geen woord Engels, wat dan in mijn voordeel werkt. Via google translate converstation dan toch begrepen dat ze mij een boete wouden uitschrijven, maar mij er dan uitgeleuterd door te zeggen dat ik dat niet kon weten omdat dat niet het standaard stop bord was. Toen ze zeiden dat dat hier wel het geval was en ik met veel handgebaren antwoordde dat ze die standaardborden bijvoorbeeld wel aan hun spoorwegovergangen gebruiken, lieten ze me toch maar lachend doorrijden.
De weg naar hier is over 50km door een nationaal park redelijk mooi, maar Ardennenachtig.
Mukachevo° is echt niets te beleven, het Palanok kasteel** maakt een beetje goed. Maar is een middeleeiws kasteel dat eigenijk te goed/slecht is gerenoveerd, waardoor je wat de indruk krijgt dat je door een Russisch gebouwencomplex loopt.
Uzhhorod*(*) is dan het tegenovergestelde, is redelijk gezellige stad, het lijkt en ligt hier dan ook meer op/bij Tsjechië. Vooral het nieuw aangelegde deel langs het water geeft hoop voor de komende jaren. Het fort¨°(/musuem) (met veeeel tentoonstellingen) is dan echt weer niets waard. Het lokale ‘Bokrijk’ ernaast ietsje interessanter.
En dat was het, morgen beginnen de 1700km terugweg dwars door Hongarije, Oostenrijk en Duitsland om op tijd terug te zijn voor het weekendje Utrecht. Ik zal wel blij zijn als ik eindelijk van die verschrikkelijke wegen af zal zijn…Ik kan geen put meer zien.