Arica – San Pedro de Atacama
´s Ochtends een taxi gereserveerd voor de vlucht naar Tacna aan de grens met Chili. Het vliegtuig was zo goed als op tijd vertrokken en na nog geen half uur vlucht geland in Tacna…7 uur bus uitgespaard voor $28 dollar, niet slecht. Nu nog vervoer vinden naar Arica in Chili, dus de grens over. Volgens de gidsen moest je hiervoor 2 uur voorzien en kan dit het best met taxi`s of collectivo`s voor een prijs van ongeveer $20. Dus bij het buitenkomen van de luchthaven natuurlijk bestormd door taxichauffeurs. Daar wat onderhandeld en voor NS70 een taxi gevonden naar de busterminal in Arica, Chili. Voor de zekerheid een wat oudere man genomen, die zien er meestal eerlijker uit en de kans dat die ons zou overvallen of in de zak zetten leek ons kleiner. Dus, nog een paar keer de prijs en de bestemming herhaald en na bevestiging, wij weg.
Na een 10 minuten echter rijdt hij de busterminal van Tacna binnen, terwijl we daar helemaal niet moesten zijn. Ondertussen de auto omringd door chauffeurs van Collectivo´s. Dit was natuurlijk niet wat was afgesproken, maar de taxichauffeur wou niet verder en vroeg zijn NS10 voor de rit. Aangezien dit niet afgesproken was gaven wij hem NS5 en gingen we op zoek naar een collectivo´s naar Arica.
Ondertussen was de taxichauffeur er blijkbaar de politie gaan bijhalen, dus in het midden van de terminal, omringd door mensen die dit natuurlijk niet wilden missen, proberen uitleggen dat we niet betaalden omdat we hadden afgesproken voor NS70 naar Arica te gaan en niet dit. Aangezien de chauffeur ook niet wou lossen stelde de agent voor ons mee te nemen naar het commisariaat. Dat ging ons natuurlijk net iets te ver voor €1. Dus dan maar per NS1 bijgegeven tot de agent er ook geen zin meer in had, zich daarna wat excuseerde voor het “misverstand” met de taxichauffeur en de chauffeur met NS8 is gaan lopen. Eigenlijk veel te veel, maar ja, ik zag ons daar geen uren op het politiekantoor doorbrengen hiervoor. Maar ze weten er nu alleszins dat toeristen er niet mee kunnen lachen 🙂
Het ergste is nu dat na al ons geroep en geklaag over ons voor NS70 naar Arica brengen, we uiteindelijk een taxi collectivo hebben genomen bij een van de mensen die alles gevolgd had voor NS15 pp. Bleek verder dat we op dat moment de enigen waren in zo´n oude Amerikaanse slee, en dus uiteindelijk voor NS30 per prive taxi naar Arica zijn gebracht. Waarom de eerste chauffeur dat voor NS70 niet wou of de tweede niet voorstelde om dat voor NS70 te doen, het blijft ons een raadsel. Het beste was daarbij ook nog dat die collectivo de rit zo gewoon was dat hij alle papieren, stempels, administratie en douanes zo goed als voor ons deed. Dus eigenlijk zouden we die eerste chauffeur misschien nog moeten bedanken 🙂
Zo´n twee uur later toegekomen in Arica, een klein, vrij gezellig stadje. Aangezien alle bussen naar Calama en verder naar San Pedro ´s nachts rijden, nog tijd gehad om op het gemak een collectivo naar het centrum te nemen en daar wat te bezoeken. Nu ja bezoeken, na een kerk en een gebouwtje, beide gebouwd door Eiffel (ja, die van de toren), en een rots met zicht op de stad, is er niet echt veel te doen. Nog wat gaan eten in een vrij gezellig restaurantje en dan per collectivo terug naar de terminal voor de bus. Eigenlijk wel handig zo´n collectivo hier: een taxi met een vaste route en vaste prijs waar mensen gewoon bijkruipen tot de vier plaatsen volzet zijn. Iets duurder dan de bus, maar veel sneller en veel goedkoper dan een taxi. Misschien wel iets voor Belgie.
Rond 22u00 het vertrek uit Arica. Hoewel Calama en Arica beide in Chili liggen, moest onze baggage eerst door de douane! Gelukkig hielp de man bij wie we het ticket hadden besteld ons door alles, want het leek ons natuurlijk een vergissing (we hebben toch een ticket voor Calama in Chili, he?). Op de bus hetzelfde, de steward komt langs, stelt allerlei vragen en vraagt dat iedereens paspoort om “de controles” sneller te doen verlopen. Bleek nu dat we tijdens de nacht langs twee douanecontroles moesten, waar paspoort en bagage wordt gecontroleerd, en dit in het midden van Chili.
Rond 7 uur in Calama toegekomen na een goeie rit, niet misselijk of niets, zelfs redelijk kunnen slapen, alleen was Bruno´s hoofdpijn weer ingeslagen. Wr werden gedropt aan een of ander shopping center, dus geen idee waar we waren. Dan maar taxi naar de bus terminal van Tur busses naar San Pedro de Atacama, wat vlakbij bleek. Ticket gekocht voor de bus naar San Pedro die om 8uur zou vertrekken, gelukkig niet te lang wachten dus. Bij het wachten Tibaut, die we in Nasca ook hadden zien rondlopen, terug tegen het lijf gelopen en toch maar beginnen praten. Tibaut´s EOS 350D zou op deze rit gestolen worden, zowel de busmaatschappij als de politie zou er zich eigenlijk niets van aantrekken! En dat net voor de Salar, dus ook nog slechte timing.
Rond 10.00 in San Pedro toegekomen en na een paar hostals in hostal Eden beland: klein, gezellig, met zeer propere badkamer op de patio. Onmiddellijk een tour proberen boeken om ´s middags te sandboarden en daarna de zonsondergang te zien boven de moon valley. Het Sandboarden boekte we via een pizzeria, daarna zou een standaard death and moon valley tour ons oppikken voor de zonsondergang.
Alles bleek gelukkig perfect geregeld. Eerst dus het sandboarden, in het midden van de “death valley” en de bergen rondom, op een duin van een 50 m met een soort houten plank met twee lussen bovenop om de voeten in te steken op kousen (het zand is anders te warm). Het “board” waxen met een kaars en naar beneden maar…nu ja proberen dan toch. In het begin heel raar, helemaal anders dan snowboarden, maar een ongelooflijke ervaring in deze omgeving, het vallen is ontzettend zacht (hoewel het zand overal, maar dan ook overal kruipt), en zo een zandberg naar beneden glijden is echt gewoon kicken. Zeker de paar keren dat het lukt om beneden te geraken zonder te vallen geeft het gewoon een super gevoel, al ging het bij ons natuurlijk nooit echt snel en zijn de filmpjes natuurlijk niet van de geslaagde pogingen 🙂
Na twee uur al doodop, want op een hoogte van 3600m een duin opklimmen is geen lachertje. De tourgroep kwam ons zoals gepland oppikken voor de rest van de wandeling door de canyon van de death valley, het bezoek aan de moon valley en de zonsondergang daar. Wel een vrij spectaculaire canyons, maar niets wereldschokkends (meer 🙂 ). De zonsondergang was niet de mooiste ooit, het licht op de omliggende duinen, bergen en canyons des te meer.
De groep was niet echt fantastisch. Een groep een beetje te arrogante Fransen van Air France, een Japanner en een Spanjaard uit Barcelona: Wel een gedreven man, was 48 en ging gedurende 4 jaar, elk jaar op een ander continent, 3 maanden reizen en 9 maanden vrijwilligerswerk met kinderen doen, hoewel hij zelf in de reclame werkte. Zijn laatste jaar zou hij in het midden oosten spenderen, wordt moeilijk om dat na drie jaar vol te houden daar.
Na de zonsondergang terug naar San Pedro. Snel iets eten (mu ja, op tien minuten gegeten, en drie uur in het restaurant gezeten! Twee uur gewacht op het eten en dan de empanada, soup en het hoofdgerecht tegelijkertijd gekregen) en bed in voor een vertrek naar de Salar de Uyuni om 7.45.
Foto’s
http://bussers.be/travel/pebolchi/arica/thumb.html
http://bussers.be/travel/pebolchi/sanpedro/thumb.html
Gegevens ter herinnering
(1 EUR = 600 Pesos (Chileense))
(1 EUR = 4 NS (neuve sol))
Taxi luchthaven-Busterminal Tacna: NS10
Taxi Collectivo Tacna-Arica: NS15 pp
Bus Pullman Arica-Calama: 10000 Pesos pp, 9u30
Taxi in Calama naar Tur busses: 1500 pesos
Tur Bus naar San Pedro: 3000 pesos, 2 uur
Hostal Eden San Pedro: 1200 Pesos
Sanboard tour bij pizzeria in straatje tegenover Cosmo Andino 30000 Pesos pp, instructeur Sebastian, niet eduardo
Moon Valley tour bij Cosmo Andino 5000 Pesos pp, degelijke tour