19 en 20 september 2017 – Santa Marta* en NP Tayrona**(*)

Had vlucht om 13u met Avianca naar Santa Marta. Had al heel wat moeite gehad om in te checken omdat hun website of platligt, of gewoon niet werkt. Is echt een ramp voor een luchtvaartmaatschappij van de star alliance groep.

Gelukkig vroeg naar de luchthaven, Terminal 1 zoals uitdrukkelijk op mijn e-ticket aangegeven. Op de luchthaven wat gezocht naar waar ik moest inchecken (er hangen slechte/verborgen overzichtschermen). Bleek uiteindelijk dat ik op de andere luchthaven moest zijn, T2. Ligt gelukkig slechts 1km verderop met een shuttle, die er wel 25 minuten over doet omdat die zo traag gaat dat mensen die de bus net gemist hebben hem gewoon al rennend inhalen.

Soit, dan toch ingecheckt geraakt. Aan de gate laten ze plots iedereen door zonder controle in een grote gang waar alle vertrekkende en aankomende passagiers doormoeten. Blijkbaar moet je dan weten dat je naar een tweede ‘gate’ moet, met uiteraard een ander gatenummer. Gevolg: mensen staan bij de verkeerde bestemming, of proberen een vlucht vroeger te boarden…chaos dus. Na de tweede gate aan de trap nog 20 minuten moeten wachten. Inderdaad, de vlucht had wel wat vertraging.

Maar uiteindelijk dus toch in Santa Marta toegekomen, wel weer later dan verwacht.

Hier moet je eigenlijk naartoe komen voor het NP Tayrona, de stad zelf is normaal niet veel waard. Maar vond ze best nog wel meevallen. De Malecon en de stadstrandjes trekken op niks, maar er zijn wel wat gezellige pleintjes en straatjes.

De dag erna dus redelijk vroeg vertrokken naar NP Tayrona. Eerst te voet naar de markt (13 straatblokken, en de receptionist staart je dan met open mond aan als je zegt dat je dan te voet zal doen 😉 ), dan lokale bus naar ingang, minibus voor eerste stuk van park tot aan parking. Daar de wandeling gevolgd eerst langs de kust tot aan Cabo San Juan del Guia. Sommige stranden zien er idd nog wel mooi uit, maar daar mag/kan je niet zwemmen. Gevolg iedereen zit samengeperst op ‘la piscina’*** (een soort natuurlijk afgesloten stuk zee) en Cabo**. En Cabo is echt wel erg. Zou wel mooi zijn als je hier alleen bent, maar is echt een piepklein strand met een camping en restaurant aan. En omdat hier wat faciliteiten zijn, komt iedereen hier gezellig samenzitten. Deed mij dus meer aan Blankenbergen in de zomer denken. Heb dus geen idee waarom je zoveel moeite zou doen om hier met je rugzak in de hitte naartoe te wandelen, om dan te moeten zoeken naar een plaats waar je je handdoek kan neerleggen. Het strand is trouwens wel wit, maar niet echt fijn en proper.
Maar dat wat betreft het strandliggen. De verlaten stranden en de achterliggende bergen met tropisch woud op zijn wel mooi om zien.

Na Cabo begint dan de klim naar Pueblito*, wat overblijfselen van een oude nederzetting. Deed dit vooral omdat je vandaar terug naar beneden naar de hoofdbaan kan zonder dezelfde weg te moeten terugwandelen. Maar man, was dat zwaar!! Is eigenlijk geen echt pad, maar is eerder een aangegeven route steil omhoog klauterend over kleine tot heel grote rotsen. Normaal vind ik dat leuk, maar bij deze hitte was dit een echte kwelling. Een uur lang in die hitte grote trappen doen werd af en toe echt te veel. Had gelukkig genoeg water mee. En Pueblito is dan echt niet te moeite, je zou er voorbij wandelen als ze het je niet zouden zeggen.

2u terug naar de hoofdweg en dan terug naar hotel. Heb daar mijn kleren maar gewassen, dan werden ze minder nat 🙂 Maar al bij al een leuke wandeling, alleen de hitte en vochtigheid is heel zwaar. En niet alleen voor mij blijkbaar, mijn fototoestel heeft het door de hitte/vochtigheidsgraad ook begeven. Het was lang geleden 😉

Gegevens ter herinnering
————————
1 EUR = 3500 COP (Pesos)