Arequipa – Colca Canyon

Na een helse nachtbusrit, vertrokken om 23.15, rond 8.30 toegekomen in Arequipa, niets te vroeg! We zaten beneden in de bus in de “luxe” full-cama sectie. Zetels super, echt bijna brede zachte bedden. Alleen, bij het binnenkomen al ongelooflijk warm en geen ruit om open te doen, noch om uit te kijken. De gordijnen moeten blijkbaar dichtblijven uit veiligheidsoverwegingen omdat ze soms de ruiten ingooien, en het glas dan niet te ver rondvliegt. Maar bijgevolg duurde het nog geen uur of ik voelde me al kotsmisselijk (ondanks de touristil!). Rit gaat dus direct de bergen in, en de chauffeur reed met de bus zoals ik met de wagen: snel door de bocht en zo hard mogelijk optrekken om zo snel mogelijk bij de volgende bocht hard te kunnen remmen. En dat zonder zicht en zonder lucht: heb dus ettelijke uren met een zakje klaargezeten en veel tik-tak. Gelukkig is er niets uitgekomen, maar ik was ontzettend blij toen we rond 6u eindelijk terug in de woestijn waren…geen bochten meer! Tot een uur later de bergen terug begonnen, maar toen was het dag en hadden ze de verluchting terug opgezet en kon de chauffeur gelukkig ook minder goed doorrijden. Ondertussen had Bruno rond 6u terug last van hoofdpijn, dus bij het toekomen zo snel mogelijk een hotel gevonden zodat Bruno wat kon slapen. Maar, een rit om snel te vergeten dus.

Maar dan Arequipa! De stad is nog steeds even mooi als ik me ze herinnerde, vooral de plaza de armas is ongelooflijk gezellig, levending en gewoon mooi. Het zicht van de gallerijen rondom, de kathedraal en de bergen/vulkanen rondom, en iedreen de wat rondhangt op het plaatsje met veel te veel duiven wel…gewoon super.

Buiten dit ook het Santa Catelina klooster bezocht, een zeer goed bewaard klooster waar vroeger nonnen in volledige afzondering woonden, maar het er eigenlijk nog zo slecht niet hadden. Alleszins een zeer mooi en groot gebouwencomplex. En verder aan de universiteit “Juanita”, een mummie van een vijfhonder jaar oud die bijna perfect bewaard is gebleven omdat ze direct na haar begrafenis is “uitgegleden” en in een gletsjer terecht is gekomen. Een paar jaar geleden werd ze dan gevonden aan de voet van de gletsjer en nu is het en nieuwe aanwinst voor de locale wetenschap en toerisme. Wel eens interessant om te zien, maar niets wereldschokkends eigenlijk.

Ondertussen bij een paar locale agentschappen langsgegaan en er een uitgekozen voor onze tweedaagse uitstap naar de Colca Canyon. Vertrek 7.30 aan hotel, dus na het eten direct bed in.

Rond 7.45 opgepikt door klein busje (19 plaatsen) vol met andere toeristen (slovenen, Brazilianen, Nieuw-Zeelandse, Spanjaarden en Amerikaanse), maar ze leken wel ok. Dus vertrokken richting Colca Canyon. Onderweg reeds ongelooflijk immense landschappen, bergen en vulkanen van meer dan 6000m, langs een pas van 4910m, een reserva van vicuñas ( de dieren, niet de inentingen 🙂 ) tot in Chivay waar de mogelijkheid bestond een buffet te nuttigen. Ons toch maar laten verleiden omdat ze lokale “lekkernijen” aanboden zoals alpaca-steak, maar was eigenlijk verre van fantastisch. Dan aan ons hotel afgezet, klein, deftig, en buiten de afwezigheid van een WC-bril heel degelijk. Spullen bijeen pakken voor de warmwaterbronnen, en klaar voor de eerste “trekking” van het programma.

Nu ja, trekking…het kwam er gewoon op neer dat we de drie kilometer naar de bronnen te voet zouden doen in plaats van met de bus. Een uurtje stappen dus, maar heel rustig, in de Colca vallei en geen andere toeristen, dus nog wel geslaagd. Dan de warmwaterbronnen. Een vrij modern complex dat blijkbaar twee jaar geleden was gebouwd maar dat er eigenlijk uitzag alsof het al zeker tien jaar in gebruik was. Was niet helemaal zeker door de veranderingen, maar aangezien dit de enige bronnen zijn in de omgeving, zijn dit volgens de gids zeker dezelfde bronnen als waar we 11 jaar geleden ook in hebben gezwommen…maar dan nu zonder de nachtelijke charme. Maar al bij al deed het even ontspannen wel deugd.

´s Avonds stonden de onvermijdelijke traditionele dansen op het programma, tja, een mens moet erdoor, he, en deze waren nu niet echt de beste die ik ooit gezien heb. Een eerste keer hebben we het meedansen kunnen weigeren, maar toen de gids als afscheid de hele groep deed dansen toch niet onderuit kunnen geraken. Maar ja, het waren gelukkig ook geen specifieke pasjes, dus volstond elke min of meer op dans gelijkende beweging, en dat lukt nog net aangezien ritme ook niet echt vereist was blijkbaar. Maar daarna eindelijk slapen want om 5.30 ontbijt om te vertrekken naar de Condors…

Zo gezegd, zo met moeite gedaan, zeker met amper lauw water. Je wordt er wel wakker van! Snel ontbeten en dan vertrokken de Colca Canyon in richting Cruz del Condor voor het spotten van deze vogeltjes. Onderweg, de Canyon dus, echt machtige zichten. De Canyon is dieper maar iets breder dan de Grand Canyon (wat Amerikanen natuurlijk niet zo leuk vinden). De “tussenverdiepingen” zijn bewerkt met terrassen en af en toe steekt er in de verte een besneeuwde bergtop bovenuit. Iets voor de Cruz uitgestapt en begonnen aan het half uurtje ( voor mij een uurtje dus, foto´s nemen neemt wel wat tijd in beslag) wandelen. Langs de Canyon, geen andere toeristen, rust en stilte alom, en indrukwekkende kloven en bergen rondom met zo goed als enkel cactus-begroeing wegens de hoogte. Echt een aanrader, al is het veel te snel voorbij.

Op het einde van de wandeling toegekomen aan de Cruz del Condor waar twinting bussen toeristen braafjes zitten wachten tot er een condor is die even langs wil vliegen. En na ongeveer een uur wachten kregen er op een tijdspanne van een half uur toch vier zin om even hun immense geraamte te komen tonen. Maar serieus, ze zijn eigenlijk het wachten en de toeristen meer dan waard, mega vogels met hun typische vleugels die met een koninklijke rust in deze canyon rondvliegen en jammergenoeg weer even snel wegzijn als ze zijn gekomen.

De reden dat ze net daar vaak overvliegen is omdat een condor blijkbaar niet vliegt maar zweeft en dus thermiek nodig heeft mo te stijgen. En godzijdank vor de toeristen is die net op die bepaalde plaats van de canyon te vinden waar je vrij eenvoudig met de bus aan kan.

Maar dat dus gehad, terug bus in richting een klein stadje Maca met “een van de mooiste kerken van Peru”. Tja, we hebben er waarschijnlijk al wat teveel gezien, maar wel eindelijk een kaarsje kunnen doen branden. Blijkbaar kennen ze de gewoonte in Peru niet om dit te doen. En buiten staan ze nog steeds klaar voor de foto met de arend, die volgens de gids nog steeds dezelfde is als 11 jaar geleden. Ik moet zeggen dat ik me echt niet meer herinner hoe die er exact uitzag maar ik zal haar maar geloven, de rest wat ze vertelde klonk ook aanvaardbaar en interessant.

En dan terug richting Arequipa naar ons hotel waar onze bagage wachtte en een reservatie die ze wel had opgeschreven maar blijkbaar vergeten was. Soit, kamers genoeg dus geen probleem, en de eigenaars zijn een veel te schattig en lief oud koppeltje om ergens over moeilijk te doen. En dan internetten, foto´s overzetten en blog aanvullen, want morgenvroeg vlucht naar de Peruviaanse grens, grens over naar Arica in Chili en daar weer de bus op voor een 10 uur naar San Pedro de Atacama en de Salar de Uyuni. Dus een vijftal dagen zonder internet!

Tot daarna

Foto’s

http://bussers.be/travel/pebolchi/arequipa/thumb.html

http://bussers.be/travel/pebolchi/colca/thumb.html

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 4 NS (neuve sol))

Hotel Areauipa: El tomi de Oro, NS60, luchthaventransport NS15, busterminaltransport NS4 standaard, niet zo goede bedden, terras boven maar heel leuke eigenaars

Vlucht Arequipa-Tacna: Aero Condor $27,50

Tour Colca Canyon 2D/1N: Colonial Tours, $20, zeer goed, uitmuntende en zeer gemotiveerde gids Yrene.