Lima – Nasca

Het is eindelijk zover,na ongeveer 20 uur toegekomen op de luchthaven van Lima.

De reis was eigenlijk nogal zwaar, mijn idee van Amerikaanse luchtvaartmaatschappijen werd nog eens bevestigd. Vliegtuigen die eigenlijk nog niets veranderd zijn sinds ik de eerste keer naar Amerika vloog: geen eigen entertainment, kleine en slecht zichtbare schermpjes, en vooral heel krappe zetels met heel weinig plaats voor de benen. Maar soit, ze waren goedkoper.En dan de ‘transit’ in Amerika, wat een klucht zeg. Eerst de immigratiefile, inclusief foto en vingerafdrukken! Daarna door de douane naar buiten (Ja, zelfs voor een transit vlucht moet iedereen naar buiten, de meesten moeten zelfs hun bagage uit en terug inchecken. Wij moesten dat niet, maar mochten daardoor niets tax free kopen…geen idee wat het ermee te maken heeft). En dan moet iedereen natuurlijk direct weer naar binnen, door de controle. En aangezien Atlanta de hub van Delta Airlines is zijn er ontzettend veel mensen in transit en dus natuurlijk totale chaos…een ongelooflijke rij, mensen die in ongeloof staan te kijken waarom ze dit als transit moeten doorstaan. Het had wel een groot voordeel: de drie uur die we tussen de twee vluchten hadden waren zo voorbij.

Dan de vlucht naar Lima, nog wat krapper dan die van Brussel (ja, dat was blijkbaar toch mogelijk 🙂 ). In Lima ging het gelukkig allemaal wel vlot, het hotel en het transport voor de eerste nacht had ik via internet geregeld, en er stond dan ook iemand al twee uur te wachten met een bordje ‘Criss Busser’. Die heeft ons zonder problemen naar ons hotel gevoerd, al bleef Marc onderweg mijn beste Spaans wel uittesten…hij zal goed gelachen hebben, maar ja.

Zondag een beetje uitgeslapen om wat te recupereren van de vlucht, dus acht uur op. Met rugzak de busterminal van Cruz del Sur gaan opzoeken, die op twee blokken van het hotel zou liggen, twee blokken van elk tien straten blijkbaar :-(. Ticket gekocht voor vertrek om 13.00 en dan wat inkopen gaan doen en de noodzakelijke Burger King. Raar om te zien en we hadden waarschijnlijk wel de locale delhaize, maar de winkel moet zeker niet onderdoen voor onze supermarkten qua producten en groenten en fruit, en de prijzen zijn eigenlijk gelijk aan die bij ons. Blijft altijd een misterie hoe mensen dat hier kunnen betalen.
Dan de 7 uur busrit naar Nasca, door de ‘woestijn’, maar eigenlijk ongelooflijk mooi op momenten, zand met af en toe bergen tussen, en af en toe groepjes van kleine huisjes van een 3 op 10 meter in klei of baksteen, em die dan dorpen moeten vormen. Van de aardbeving is niet zoveel te zien, af en toe een ingevallen huis en dan wat tenten die zijn opgetrokken waar families een noodonderdak vinden. Maar al bij al leek de impact vrij beperkt, tenzij ze ondertussen grotendeels hebben heropgebouwd of opgeruimd natuurlijk.

‘S nachts toegekomen in Nasca, wel wat hotels volzet maar al bij al vrij snel een kamer gevonden en de vlucht kunnen boeken om de volgende dag over de Nasca lijnen te kunnen vliegen…vertrek 7u30, omdat de zichtbaarheid dan beter is, en zonder ontbijt om te maag al wat te sparen voor de vlucht.

Dus zo gezegd zo gedaan, vroeg op, douchke, touristelleke en dan opgehaald worden om naar de luchthaven te worden gebracht. Aangezien al de andere mensen daar blijkbaar koppels waren vroegen ze of zij in aparte vliegtuigen konden gaan. Hebben dan maar toegestaan, als we de plaatsen naast de piloot kregen. En dat lukte nog ook.

Na een fantastische en bijzonder interessante inleidende film over de Nasca lijnen in een high-tec cinema zaal (lees een zeer kleine tv in een grote ruimte met geluid dat niet boven de muziek en vogels uitkwam), de vlucht…

Gezien mijn reisziekte reeds bij gewone busreizen toch een beetje zenuwachtig, in vliegtuig kruipen (is echt wel klein vanbinnen), de piloot aan van alles zien draaien, motor starten, wegrijden, en opstijgen…dat valt goed mee, niet te veel turbulentie eigenlijk, dat komt dus goed…Maar dan over 13 figuren van de Nasca lijnen.

Eerste figuur de walvis, eerst voor de mensen aan de rechterkant, scherpe, heel scherpe bocht naar rechts. En dan hetzelfde voor de mensen aan de linkerkant in omgekeerde richting natuurlijk. En ja, de maag werd al wat wakker, dit had ik geen 13 keer volgehouden. Ik weet niet of het expres was van piloot Raould om bij de eerste wat te overdrijven of dat men het wel gewoon wordt of dat ik het touristilleke moet bedanken, maar de volgende 12 vielen gelukkig heel goed mee, maar toch erger dan wat ik me herinnerde van 11 jaar geleden. Ik denk dat de man achter mij het daar volledig mee eens zal zijn, de eerste figuur is tevens ook de laatste die hij bekeken heeft,voor de rest heeft hij nog enkel voor zich gekeken al wapperend voor lucht…lange en dure 40 minuten dan.

Maar al bij al eigenlijk een fantastische ervaring. Nasca lijnen blijven echt wel indrukwekkend en intrigerend, hoewel ik de theorie van de buitenaardse wezens toch maar betwijfel (ze kunnen dan echt wel slecht tekenen voor wezens die door de ruimte kunnen reizen 🙂 ). Maar enkel de vlucht over dit landschap is eigenlijk al de moeite, en hoe vaak kan je naast de piloot in zo een vliegtuigje vliegen.

En dan nu wachten op onze full-cama (volledige bedden) nachtbus naar Arequipa. Zijn niet echt dezelfde bussen als in Argentinie, maar ziet er toch heel comfortabel uit, dus hopelijk kunnen we wat slapen vannacht. Ondertussen slenteren we wat van cafeetje naar restaurantje in Nasca stad, een klein, redelijk gezellig stadje maar waar dus eigenlijk niet veel te doen is.

Als alles goed is zouden we morgenvroeg dus in Arequipa toekomen…

Foto’s

http://bussers.be/travel/pebolchi/lima/thumb.html

http://bussers.be/travel/pebolchi/nasca/thumb.html

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 4 NS (neuve sol))
Hotel Lima: Collacocha, $33, luchthaventransport $16, standaard maar zeer degelijk
Bus Lima-Nasca: NS75, 7 uur, Cruz del Sur
Hotel Nasca: Hotel Internacional, bungalow, NS50, basic ok,maar geen enkele charme.
Vlucht over Nasca lijnen, 5 persoonsvliegtuigje, AeroParacas, $50pp
Bus Nasca-Arequipa: NS100, 9 uur, Cial