11 en 12 augustus – trekking rond Luang Prabang

We hadden een tweedaagse pure trektocht geboekt. Daarmee bedoelend enkel trekking door de omgeving van dorpje naar dorpje, overnachting in een bergdorpje, met zo weinig mogelijk toeristen en zeker zonder de olifantenrit, kayak of raften die er altijd bijzitten. Ze hadden ons dan voorgesteld een 5 uur durende trek de eerste dag, een vijf uur de tweede dag en dan eindigend aan een waterval om wat af te koelen. Geloofden er eigenlijk niet veel in omdat Luang Prabang nogal toeristisch is, maar ja…

Eerste dag onze gids ontmoet, Cha, wel sympahtieke en vriendelijk gast van 25, met redelijk engels voor 1 keer. Prorgramma is nu eerder 7 uur eerste dag, 3 uur tweede dag, maar soit, maakt eigenlijk niet uit, meer tijd aan de watervallen dan en de wandeluren zijn meestal toch ruim geschat omdat ze niet weten hoe fit de deelnemers zijn. Dan Eerst een uurtje tuk tuk naar de rivier en dan een vijf minuten boottocht naar het begin van de trek, dit al in de lichte regen. Werden ergens afgezet in een klein zijriviertje van de Mekong, wat modderig en glad, maar soit. Na tien minuten door modderige paadjes en tussen de rijstvelden aangekomen aan een rivier die door de regens blijkbaar wat breder was dan gewoonlijk. Cha bij het proberen over te steken met twee voeten in het water, ik met 1 en Bruno heeft zijn schoenen dan maar uitgedaan 🙂

Na ongeveer anderhalf uur in een eerste Lao dorpje aangekomen, nog steeds in de lichte regen. Een redelijk klein dorpje, 80 families en huizen, een 350 mensen, en het leek er wonder boven wonder niet echt toeristisch. De ‘burgemeester’ van het dorpje kwam er wel bijzitten omdat ze blijkbaar moeten registreren, maar er liep geen enkele andere toerist en en het groepje kinderen dat er kwam bijzitten was op zich al wel schattig. Alleen jammer van de lichte regen, want konden moeilijk weg onder het afdak om foto’s te pakken en tegen dan was ik dus al door en door nat.

Dan een twee uur naar het volgende dorpje, een Mhong dorp deze keer. Onderweg was het echt beginnen regenen, dus niet meer de regen die wij kennen, maar de echte moesson regens, die jammergenoeg nu niet na een uur stopte. Maar het landschap naar het dorpje en de lokatie van het dorpje waren echt adembenemend mooi, zelfs in de gietende regen. Een soort klein plateau omringd door bergjes zoals in Vang Vieng, en daar in het midden stond een dorpje, nu ja, een huis of drie. Cha wou ons eerst op een bankje buiten doen eten, maar na wat aandringen is hij toch maar bij een huis gaan vragen, waar we onder hun ‘veranda’ onze lunch hebben genuttigd omdat we het binnen niet wouden nat maken. Daar onze koude rijst-picnic opgegeten, met argusogen bekeken door de kinderen van de familie, die maar al te graag onze ‘overschot’ aannamen.

Daarna vertrokken nog steeds in de gietende regen, een ‘bergpas’ van 900m over, door het water omdat het normale pad een rivier was geworden waar je eigenlijk niet naast kon lopen. We begonnen langzaam te begrijpen waarom ze een derde dag niet aanraden, maar op zich was het al echt wel leuk door dat landschap in de regen door het water waden. Na wat klimmen tussen de spekgladde stenen de bergtop bereikt, begon al wat te vrezen voor de afdaling. Nog twee heuvels over en dan lag het laatste dorp in de vallei erachter. De weg over de twee heuvels viel wel mee, nog steeds regen, ontzettend mooie zichten die met mooi weer echt nog fantastischer moeten zijn, door wat bossen en velden.

Maar dan de afdaling naar het dorp! Volgens de gids hadden ze net exra velden rond het dorp in gebruik genomen waardoor de buffels hoger gelegen oorden moesten opzoeken en daarvoor deze weg gebruikten. Gevolg is dat dat wegje in plaats van gewoon modderig een lange en diepe modderplas was geworden. Zo’n uur afdalen door een modderweg, waarbij je regelmatig tot net onder je knie in de modder zakt en het aanvoelt alsof je door de sneeuw of in diep zand naar beneden loopt. Heb echt hartelijk gelachen in het afdalen, was toch al helemaal nat en mijn scheonen doorweekt en ik voelde me nu echt als een klein kind dat eindelijk in de modder mocht gaan spelen 🙂

Een half uurtje later toegekomen in het volgende dorp waar we zouden overnachten. Vier families hebben daar naast hun huis een extra hut gezet waar ze toeristen kunnen ontvangen, dus een verhoog met een muggennet en wat dekens. Er zaten jammergenoeg nog een paar andere toeristen bij andere families, maar eigenlijk hadden we daar niet zoveel last van. Na wat droge kleren te hebben aangetrokken stopte het eindelijk met regenen zodat we het dorpje in konden, en dat was ook al super, was echt nog authentiek. Kinderen die in de plassen spelen of proberen met een katapult vogeltjes uit de bomen te schieten, ouders die terug komen van het veld voor de avond, kinderen die verlegen afwachten als ze je zien maar uitbundig terugzwaaien en roepen als je ‘sabaidee’ (hallo) zegt. Was echt heel leuk om rond te lopen.

Rond zes uur eten gekregen, vegetarisch zoals gevraagd omdat we het vlees niet echt wilden riskeren, en gelukkig. Na een uurtje met Cha te babbelen zei hij dat de geit, die de familie daarnet aan het plukken was, klaar was en dat we mochten gaan proeven. Aangezien we ‘vegetarisch’ waren konden we dat gelukkig weigeren. Maar we mochten wel ‘kijken’ Ze zitten daar met z’n allen rond twee tafels, vrouwen en kinderen apart omdat er te veel volk was (met ons als enige toeristen wel).

Bij de geit en sticky rijst die in het midden van de tafel staat, drinken ze hun lokale whiskey, eigenlijk een soort rijst vodka. Dit betekent dat er 1 persoon verantwoordelijk is voor het ingieten van het glaasje en ieder op zijn beurt bedient met dat zelfde glasje. Na een half uurtje of zo gingen er twee weg, zodat we dan toch maar aannamen om erbij te gaan zitten in plaats van aan de ruit bij de tafel te staan. En weigeren om mee te doen lukte dan ook niet echt meer, hoewel we hen wel zover kregen om voor ons maar een halve hoeveelheid in te schenken. Hebben daar waarschijnlijk een twee uur gezeten of zo, op het einde dus met de vader van de familie, twee meisjes van 15 uit het dorp, de gids en wij…en ja, die meisjes dronken hartelijk mee. Het glaasje ging van de enen naar de uitgieter terug naar de andere, waarbij de vader gelukkig de snelheid wat kon regelen, hoewel ook hij al goed aan het lachen was en graag poseerde en foto’s trok. Toen de rest van de familie aanstalte begon te maken om te gaan slapen (ze gingen liggen op het verhoog dat daar was) en als ze de derde fles rijst vodka begonnen te vullen, hebben we ons toch maar verontschuldigd. De gids heeft daarna de derde fles nog met de twee meisjes op het terras geleegd…aan 15 kunnen die er toch al wel heel goed tegen. Was echt een heel leuke ervaring om mee te maken, en met onze kleinere hoeveelheid gelukkig niet dronken zodat we het ook nog kunnen navertellen…echt fantastisch.

Redelijk goed geslapen dan, ondanks de harde vloer.

Na een ochtendwandeling door het dorp, zonder regen, verder gewandeld met de zon die er eindelijk doorkwam! Onderweg een ander klein dorpje, nu ja, een huis waar de vier kinderen het veld naast het huis aan het wieden waren en de ouders op een van hun velden in de bergen bezig waren. Ondenkbaar voor ons om vier kinderen achter te laten waarvan de oudste acht of zo is, en dat die dan ook nog op het veld moeten werken ondertussen…en dat nog doen ook.

Na en anderhalf uur, weer door schitterend landschap, aangekomen bij het laatste dorpje, waar de boot ons zou komen oppikken. In het dorp even moeten wachten en gegeten, en de kinderen waren daar echt super. En de truuk van een foto pakken en hen dan tonen werkte hier echt wel goed 🙂

Na de lunch kwartiertje boot tot aan de waterval (Tae Sae of zo). Die was wel mooi, maar hier wemelde het al van de toeristen. Hier toch maar met kleren aan het water ingedoken, zo konden we de modder ook wat uitwassen. En het zwemmen deed echt wel deugd.

Daarna nog een kwartiertje boot en dan nog een uurtje tuk tuk tot in Luang Prabang. Hotel zoeken, eten en een goeie coconutshake en slapen 🙂 Trekking was echt wel een ongelooflijke ervaring, waarschijnlijk ook door het weer omdat het echt de indruk gaf totaal niet toeristisch te zijn en de avond in het dorpje was gewoon overgetelijk.