20 en 21 oktober Brussel – Managua en Leon

Eerst twee uur vlucht naar Madrid, dan 3,5 uur wachten, 10,5 uur vlucht naar Panama city, 1,5 uur wachten en 1,5 uur vlucht naar Managua…om dan toe te komen en merken dat de rugzak helemaal nat is. Het regende nogal in Panama, en ze vonden het blijkbaar te lastig die even op het droge te brengen.

Maar soit, op zich goed en vrij snel verlopen, in eerste vlucht naast een ‘ruig’ maar vriendelijk typisch Belgisch koppel, op de tweede naast een wel interessante Spaanse babbelvrouw…er zijn toch eigenlijk overal speciale mensen. 🙂

Snel taxi naar hotel en daar als blok in slaap gevallen.

‘s ochtends aan ontbijt een Canadese die hier sinds drie jaar een restaurant op een van de stranden in Nicaragua runt, en hier net een stuk land heeft gekocht, dus niet van plan is om snel terug te gaan Je moet het toch maar doen…en vooral willen.

Na ontbijt een taxi geregeld voor 6$ per uur, omdat het hotel nogal ver van de stad ligt, en ik anders moet sleuren met de rugzak. En gelukkig. Hier is eigenlijk echt niets, maar dan ook niets te zien dat de moeite is…en dat maakt het eigenlijk nog wel wat interessant. Eerst het krater meer, met het ‘standbeeld’ van Sandino, het zicht is wel ok, maar dat is dan DE historische plaats voor hen, is vreselijk onderhouden en geeft uit op een stinkend kratermeer (van de vuiligheid niet de zwavel). Liet me dan naar de oude stad rijden, de oude gebouwen van voor de aardbeving van 1972. De kathedraal staat nog een beetje overeind, maar is nu ook niet daarvoor dat je naar hier moet komen. Wou dan wat op de Malecon gaan wandelen, de promenade aan het meer hier. Denk dan altijd aan die in Guayaquil, maar dat was nu eens echt met niets te vergelijken. ‘Leukste’ was dat mijn taxichauffeur mij plots begon te volgen met de wagen, en vroeg of ik er niet met de wagen wou langsrijden, en aangezien hij per uur werd betaald heb ik dat toch maar braafjes gedaan. Is blijkbaar een verschrikkelijk gevaarlijke buurt, en ik moet toegeven, je zou er geen hond doorsturen. Lijkt op een stukje oorlogsgebied zo ‘s ochtends. Op het einde hebben ze dan een nieuw, mooi en veiliger stukje aangelegd van een 50 meter, maar je moet er natuurlijk eesrst levend geraken 😉 Dan het park de la paz, waar volgens de LP wapens half in de grond zijn gestoken als teken van vrede, is gesloten wegens te gevaarlijk. En het laatste wat hier nog te zien is, wat fossiele voetafdrukken van heel lang geleden, is dicht op zondag. In’t kort, Managua kan je dus echt gewoon overslagen.

Mij laten afzetten aan busstation en daar busje gevonden voor Leon, 93km op weer een stukje panamericana op 1,5 uur, wat een luxe. In Leon in de Belgische Via Via keten ingecheckt…denk dat de eigenares al wat lang uit Belgie weg is, want het eten is redelijk vies en/of smaakloos 🙂

Gelukkig is Leon zelf dan nog wel ok, een soort oud pre-coloniaal stadje, een beetje Merida in het beter, of Antigua in het minder goed. Maar op zich dus wel leuk om door te wandelen, en hier zijn dus heel wat vulkanen in de buurt. Hopelijk valt het weer morgen tijdens de beklimming en vooral afdaling op board wat mee. De weinige andere toeristen hier zijn echter groepjes Nederlanders, en de paar excepties lijken hippie Amerikanen of studenten.

Benieuwd voor de tour morgen, wel weer vroeg in bed, de jet lag is toch wel voelbaar…om acht uur met zware ogen in het restaurant.

Gegevens ter herinnering

(1 EUR = 31 NIC (Nicaragua Cordoba))
Managua hills B&B: 23 EUR voor kamer met ontbijt. Goed, maar ver van centrum in veiligere buurt, en ‘s ochtends geen warm water, waarschijnlijk door gebrek aan zon laatste dagen.

Via Via Leon: 22$ grote kamer met fan.