26 en 27 November – Simien mountains

Iets voor zes op het busstation voor de bus naar Debark. Heel slechte weg, maar ging heel vlot, iets na negen al aangekomen in Debark. Onderweg politiecontrole, dus geen staande mensen in de bus.

Naar het national park office, vervoer in het park is even duur als vanuit Gondar, echt belachelijk. Openbaar vervoer is verboden voor buitenlanders in het park, nog belachelijker. Geprobeerd om een trip van drie dagen in elkaar te steken, maar dit ging volgens hen niet, twee of vier.

Dan maar gezegd dat ik sneller dan gemiddeld wandel en gedaan gekregen dat ze 2,5 dagen aanvaardden. Eerste dag onmiddellijk vertrekken en tot Sankaber. Daar in de ‘lodge’ overnachten. Volgende dag tot de watervallen, en dan terug tot Debark. Dus daar een verplichte scout gehuurd, een ezel en een ezelbeheerder, en een nacht in de lodge in Sankaber geboekt omdat dat goedkoper uitkwam dan de tent voor twee dagen. Alles voor geen €30, wel een heel groot verschil met de georganiseerde tours.

Eerste deel van de wandeling tot Buyit Ras niet echt de moeite, lijkt op de rest van Ethiopie en is nogal zware klim bij. Maar daarna, van Buyit Ras tot Sankaber is echt schitterend! Je loopt langs wat ze de escarpment noemen. Het lijkt alsof midden in een gebergte plots een deel steil omhoog is gestuwd. Het lijkt dus een beetje op de grand canyon, maar er is maar één kant, en je kijkt uit over een gebergte. Echt speciaal. Onderweg hordes Baboons (een soort aap, ken Nederlandse benaming niet), die echt met honderden tegelijk ronddwalen. Je kan ook heel dicht bij komen, het enige wat ze doen is je de rug toekeren. ‘s Avonds nog naar de zonsondergang gaan kijken, maar niet zo speciaal

Overnachting in de ‘logde’, dus gewoon een huisje met tien bedden in. ‘s avonds gegeten met een Spaans koppel die heel Ethiopie in een prive jeep doen. Ze stelden wel voor mij een lift terug naar Gondar te geven, maar ondanks het lange wandelen wou ik het toch nog een keer zien, dit is echt te mooi.

De dag erna om 6u op, natuurlijk even op de scout moeten wachten, en dan beginnen wandelen naar de waterval. Onderweg weer schitterende zichten. De waterval is niet echt veel, maar is wel ontzettend hoog, dus nog wel de moeite. En dan teruggewandeld tot in Debark. Onderweg lunch bij een soort geïmproviseerd theehuis. Ik daar mijn brood met jam bovengehaald, en jam hebben ze daar blijkbaar nog nooit gezien. Vroegen of er vlees in zat, of melkproducten? Heb hen laten proeven, eerst de scout, de ezelbeheerder, en dan één voor één een paar bedeesde bezoekers. Was leuk om zien.

Daarna tot in Debark, waar ik al voor 14u toekwam. Dus dan maar beslist om toch nog maar naar Gondar terug te keren voor een goeie douche. Aangekomen bij de bus was die helemaal vol, er stonden mensen tot op de trap, terwijl je in Ethiopie eigenlijk niet mag rechtstaan in een bus. Na wat onderhandelen de juiste prijs gekregen (zonder bijbetalen voor de bagage), en plots roept de busregalaar (iemand die regelt wie erop wil en wie waar eraf moet) ‘Faranji, Faranji”, trekt een oud vrouwtje recht dat aan de trap zat en duwt haar verder de bus in, en zegt mij daar te gaan zitten. Ik weiger natuurlijk, maar het oude vrouwtje krijgt ergens anders een plaats, en ik word letterlijk in de stoel geduwd.

De bus vertrekt, naar mijn idee al goed gevuld. Maar onderweg pikken ze nog heel wat mensen bij op, en weigeren ze er nog een aantal keer, die dus gewoon langs de kant blijven staan want dit was de laatste bus. Onderweg stopt de bus af en toe om zeker te zijn dat er geen politiecontrole is en rijdt dan verder. De bus zit dan zo vol dat op zeker moment het oude manneke naast mij zijn schouder in mijn ribben port, zijn hooft op mijn schouder wordt geduwd, er een gast op de trappen en tussen mijn voeten zit, en een meisje om mijn en de man naast mij onze schoot. Daarenboven beginnen ze gretig plastic zakjes rond te delen, want vanachter is een hele groep beginnen overgeven van de reisziekte. En natuurlijk mag hier geen ruit open, want dat is te ‘koud’. De bus natuurlijk veel langer gezet dan de drie uur, maar dat was nog eens een goeie oude lokale bus zoals je ze niet veel meer tegenkomt 😉

Aan mijn hotel afgestapt, goeie douche, en nog eens een deftige injera maaltijd, de typische Ethiopische maaltijd van een soort broodpannenkoek waarop bijvoorbeeld een soort stoofvlees wordt gegoten dat je dan met je handen en de Injera moet opeten. Wel ok als het goed gemaakt is, maar meestal is het vlees niet te eten. Hier was dit eigenlijk nog wel lekker.

Slapen en uitslapen, morgen om 12u30 minibus naar Bahir Dar. Aangezien ik een dag in de Simiens heb gewonnen wordt de rest van de dagen nogal relax.

Gegevens ter herinnering
Tour vanuit Gondar:
voor 3 personen: $200-$300
alleen: $550

Huren voertuig in toerist office:
Gondar-Debark en terug: 1800 BIR
Gondar- Sankaber: 2400 BIR
extra nacht: 800 BIR

Prijzen per dag Simien mountains vanaf national park office in Debark:
Per persoon
Park entrance fee: 90 BIR
Camping: 10 BIR
Sankaber ‘lodge’ (dorm dus): 80 BIR
Sleeping bag: 25 BIR
Mattrass: 25 BIR

Per groep
Scout: 75 BIR (verplicht)
Tour guide: 200 BIR (niet echt nodig)
Cooking equipment: 60-80 BIR
Tent: 40/50 BIR
Mule handler: 70 BIR
Mule: 60 BIR (max 35 kg, volgens mij weer pure afzetterij omdat ze weten dat je dan met twee net geen ezel kan nemen. Onderweg zie je ze wel mooi op de ezels rijden).

Koks ook te verkrijgen rond de 50 BIR. Alleen oppassen, die gaan met je inkopen doen en kopen veel te veel omdat ze weten dat ze dan de overschot krijgen. De Belg in Lalibella had zo voor €40, wat hier echt belachelijk veel is.

(1 EUR = 23 BIR)