06 juni 2008 – Kathmandu – Kirtipur – Chobra – Patan

Wekker vroeg gezet om de scar Rd mountain bike tocht te doen, maar gietende regen dus maar eens omgedraaid en nog wat verdergeslapen. Zal voor morgen zijn.

Beetje later toch maar opgestaan, een fiets gezocht met spatbord. Niet te vinden tenzij op die indische of chinese imports…dus die maar eens proberen. Om te beginnen voor de verandering naar BA gereden. Officieel openen die om 9.00 maar voor 10.30 moet je daar dus niet binnengaan. Ze sluiten wel op het aangegeven uur, raar, he. Had ergens een foto kunnen trekken van de zak waarin mijn rugzakzit of zat, en dat deed blijkbaar toch een frank vallen. Wij noemen dat Turkenzak, hier is dat blijkbaar een nepali-zak. ‘t is maar hoe je het noemt.

Dan tocht begonnen naar Kirtipur, met volgens de LP een heel interessante tempel en gemakkelijk te vinden. Na veel vragen en via een soort wiskundige iteratieve benaderingsmethode dan toch de juiste afslag gevonden, en na nog een tiental keer vragen, een regenbui en serieus klimmen dan toch de tempel gevonden…en die trok eigenlijk op niets. De LP zou toch echt eens een soort sterren-rating moeten invoeren. Enige voordeel was dat het een nogal afgelegen dorpje was in de rand van Kathmandu en dat het hier echt wel toeristen vrij was en verbazingwekkend groen.

Van daaruit een paar kleine wegjes proberen volgen, met regelmatig vragen deze keer, naar een andere belangrijke (maar verre van interessante) tempel en dan richting Chobra en de Chobra kloof om zo over de hangbrug via Patan terug naar Kathmandu te fietsen. Klonk wel indrukwekkend in de LP, maar een kloof van 10 meter (lang!) is nu ook niet dat. Het enige leuke was dat het aantal toesristen dat langskomt nog wat gedaald is en dat bijgevolg de ouders hun kinderen nog snel bij elkaar rapen om naar de blanke te komen zwaaien.

Eenmaal over de hangbrug weer groot raadsel welke richting uit. Maar goeie ingeving: vraag het eens aan een fietser En ja hoor, die moest inderdaad richting Patan, en hoewel die bergop fietst alsof het vlak is, toch nog kunnen bijhouden tot aan zijn leslokaal waar hij zijn boekhoudersdiploma probeert te halen. Wel super dat de meesten hier redelijk engels kunnen en dus altijd klaar staan voor een (van mijn kant weliswaar puffend) gesprek te voeren en me hartelijk te verwelkomen.

Patan en dan verder naar Kathmandu zonder noemenswaardige problemen.

Rare is wel dat onderweg regelmatig enorm lange files staan, 100-200m auto’s langs een kant, dubbele rij brommers langs de andere kant. Na wat rondvragen blijkt de regering hier sinds gisteren een rantsoenering van brandstof te hebben ingevoerd, bvb 4 liter per keer voor een brommertje. India is Nepal’s schuld blijkbaar kotsbeu en weigert nog meer te sturen. Dat beloofd hier wel.

‘s Avonds groentecurry en dan nog een live bandje gaan bekijken. Klonk goed van buiten, bleek enige toerist te zijn binnen. Maar eigenlijk wel leuk om Nepalese jongeren zo lam als iets op de kussens te zien zitten maar dan plots allemaal zien opveren en bewegen (dansen zou ik het niet noemen) zodra de eerste noot van een Nepalees lied wordt gespeeld.

Gegevens ter herinnering

(1EUR=100Rs)

Hotel Tibet peace guesthouse: Nu Rs550 per nacht, single met badkamer, http://www.tibetpeace.com, na vraag tot discount (7 EUR is dan ook belachelijk veel)