16 juni – Savonlinna, Koli

Na de natte tent te hebben opgevouwen vertrokken richting Savonlinna en zijn heel beroemde fort (alleszins hier toch). De locatie is inderdaad wel leuk, maar ik vrees dat je zo’n fort (en beter) in Frankrijk met de vleet vindt. Gelukkig was de gids nog redelijk en sloeg hij er enigszins in een redelijk idee te geven van hoe het er in die tijden aan toe ging. Maar soit, ook geen must om te zien ook niet.

Dan richting het merendistrict en het meer Pielinen. Eerst naar Koli, het hoogste punt van Finland en bekend om het mooiste zicht dat vele Finse kunstenaars zou hebben geinspireerd. Je komt beneden aan een parking, dan een soort gratis skilift naar het hotel, en dan een korte klim tot het hoogste punt. En eindelijk het eerste ding in Finland dat echt de moeite was. Je hebt er inderdaad een ontzettend mooi zicht om het meer en de omliggende streek. Deed mij veel aan Bariloche in Argintinie denken. En aangezien de zon er ondertussen was doorgekomen was het echt de moeite.

Dan terug liftje in, wagen in en richting Lieska omdat het de bedoeling is om van daar morgen een wandelroute te volgen.

Vrij snel een soort B&B gevonden, alles uit de wagen gehaald, de tent in de kamer opgezet om te kunnen drogen (de kamer was eigenlijk veel te klein voor mijn megatent 😉 ) en dan gaan eten. Maar onderweg naar het restaurant, ‘t is toch niet waar zeker, het is toch een echte vloek bij mij (en ik ben natuurlijk ook ontzettend stom). Maar jawel, mijn fototoestel kwijt! Heel de wagen en alle zakken doorzocht, niets! Tot mijn frank viel dat ik in het liftje in Koli met mijn filmtoestelletje heb gefilmd en waarschijnlijk mijn fototoestel daar toen heb neergelegd. Je weet nooit, dus telefoonnummer van dat hotel opgezocht en uit pure wanhoop gevraagd of zij soms geen fototoestel hadden gevonden, en ja!! Iemand was die gewoon komen afgeven. Ongelooflijk. Ik had die vrouw gekust als ze voor me stond. Geloof nooit dat iemand dat in Belgie zou doen, vooral omdat dat liftje eigenlijk niet bij het hotel behoort. Dus ik wagen in en na een uur rijden mijn fototoestel toch terug in handen. Heb mijn hoofd een paar keer tegen de muur geklopt, maar wat was me dat een opluchting. Maar eind goed al goed, buiten dat ik dus heel laat terug in het hotel zou zijn.

Dus snel terug naar hotel, was ondertussen al 23u. Maar bij het terugrijden ging de zon net onder, en dit was zonder twijfel in de top drie van de mooiste zonsondergangen ooit. Het is hier vol met kleine meren, en aangezien het windstil was, vormen die een perfecte spiegel. Je ziet dus alle bomen en takken weerspiegeld, en de zon en rode wolken. Echt een ongelooflijk mooi zicht, ben echt wel lang aan zo 1 meertje blijven zitten kijken, was gewoon te mooi om waar te zijn. Proberen het op foto te krijgen, maar dat lukte toch niet helemaal, maar was bijna blij dat ik mijn fototoestel was vergeten anders had ik dit gewoon gemist!

Gegevens ter herinnering
http://www.herranniemi.com kamer met prive badkamer, €37