12 juni – Sigulda, Cesis, ‘the pension’, Parnu

Na eindelijk een geslaagde skype en een niet zo fantastisch ontbijt vertrokken richting Sigulda. Je ziet overal wel reclame voor een toer langs de kastelen van Sigulda, en de LP is er ook vol lof over, dus dat kan niet tegenvallen…dus toch. Wat een tijdsverspilling. Is een piepklein dorpje, en in het toerismebureau leggen ze uit dat er drie kastelen zijn en een grot. Nu, ga er niet meer woorden aan vuil maken dan dat de kastelen niet meer voorstellen dan het Mariadal aan het meer in Zaventem, en de grot gewoon een inkeping is waar ze vanalles op geschreven hebben; Kon niet geloven dat dat het was, dus heb de wandeling (en klim) ernaast gedaan, in het nationaal park Guaja, en inderdaad, die grot was dus een grote grap. Het nationaal park is een beetje een mindere versie van de Ardennen, dus daarvoor moest ik ook niet naar hier komen.

Dan maar doorgereden naar Cesis, dat zou behoren tot de 10 mooiste attracties van Letland. Wel, het kasteel zijn wat ruines, maar het stadje is nog wel ok. Nu ja, ze noemen het het meest letse stadje van letland, en bijgevolg is het te vergelijken met een heel klein dorpje in het zuiden van Frankrijk. Wel mooi maar nu ook weer niet zo super.

Dag was tot nu toe dus echt niet super, gelukkig lag het allemaal niet zo ver 🙁 Maar bij het toerismebureau in Sigulda had ik ook gevraagd naar ‘the pension’ en die had voor mij nog kunnen reserveren voor een toer om 14u, wel enkel toers in het lets, maar soit.

Nu ‘the pension’, dit is een revalidatiecentrum, maar daaronder ligt een ‘top secret’ russische bunker, gebouwd in de jaren 80 en die moest dienen voor de locale secretaris van de communistische partij om toch te kunnen regeren in geval van een nucleaire oorlog. En ‘top secret’ omdat de locatie hiervan tot 2003 staatsgeheim bleef!

Maar ik daar dus naartoe, wist niet echt wat ik moest verwachten. Maar bij aankomst zie je inderdaad een oud-russisch gebouw dat vanbinnen een beetje is opgeknapt en dat inderdaad nog altijd dienst doet als revalidatiecentrum. Als je binnenkomt zie je de lijst met diensten en geneesheren. Aan de receptie kan je dan inschrijven voor de toer.

En om 14u volg je dan een gids die een gewone deur doorgaat, daar de trappen af en dan plots voor een gepantserde deur met een telefoon komt te staan. Nu gaat de deur natuurlijk zo open, dus naar binnen en dan kom je eerst voorbij twee sluisdeuren en dan kom je in een immens complex van 2000 m2. En daar bezoek je dan zo goed als alle kamers, echt indrukwekkend! Zeker als halverwegen de elekrticiteit gedurende een 20 minuten uitvalt en alleen de noodverlichting aanblijft. Toch wel even schrikken. Maar heb wel goed gelachen toen na 10 minuten iemand van de organisatie met veel geste te hulp schoot met een zaklamp die eigenlijk niet veel meer licht gaf dan een gsm. Een greep uit de ‘kamers’
– De communicatiekamer, met apparatuur die toen state of the art was, maar wel cool om zien.
– De beslissingskamer, waar naast vlaggen en het standbeeld van Lenin, een grote tafel staat met stoelen waar de bevelhebbers konden beslissen
– De radiokamer vanwaar ze konden uitzenden
– De elektriciteitsgeneratoren op diesel
– De slaapkamer en werkkamer van de sectretaris zelf
– De planningskamer, vol met kaarten die troepenbewegingen of scenario’s voorstellen, bvb de impact indien de dammen zouden breken.
– De keuken, waar iedereen een soort dumplings krijgt met een soort zure room (aangezien ik nog even moest rijden voor de volgende wc heb ik maar vriendelijk bedankt). En dit zonder licht, dus enkel met gsm licht en een kleine zaklamp. Het was er bijna romantisch 😉
…

Was eigenlijk echt jammer dat de toer enkel in het lets was, een anderstalige moet je minstens een dag van te voren bestellen, en dan betaal je voor prive gids natuurlijk. Was al blij dat ze op het toerismebureau hadden geboekt, want anders was ik hier waarschijnlijk voor niets naartoe gekomen. Het enige voordeel was natuurlijk wel dat aangezien ik geen woord lets spreek, ik niet wist in welke kamer je wel en welke je niet kon fotograferen. En die kleine afbeeldingen heb ik natuurlijk nooit gezien (ze waren ook echt klein en niet echt goed zichtbaar). Enkel in de communicatiekamer had ik de truuk nog niet door, dus dat is wel jammer.

Maar dit had ik dus nog nooit gezien en was voor mij echt fantastisch. Echt ondenkbaar om door zo’n Russische bunker te lopen die nog geen 10 jaar geleden nog in gebruik was en waarvan al het meubilair en zo nog authentiek is.

En aangezien het allemaal wat langer had geduurd dan verwacht (vooral de Bunker was niet zo gepland) maar besloten om nog naar Parnu te rijden en daar ergens te overnachten. Volgens de LP is dat ook een soort Riga waar de Duitsers, Engelsen, Finnen enz naartoe komen om te feesten. Hotels zijn volgens de LP belachelijk duur, een cabin op de camping kost hier €40.

Zo 13km voor Parnu stond een pijl met een hotelteken, vlak aan de splitsing waar ik morgen zou moeten vertrekken. Dus dacht toch maar eens te proberen, en kwam zo terecht in een piepklein dorpje (4 huizen) waarvan 1 huis een B&B doet. Is gewoon een boer en zijn vriendelijke familie die één van zijn bijgebouwen heeft omgebouwd. Zit hier nu in de middle of nowhere, vlak aan de baltische zee, in een kamer voor 4 met een badkamer gedeeld met 1 andere kamer en dat alles voor €13.

Eerst nog even naar de kust gelopen, en is hier echt wel mooi. Voor één keer geen strand maar het bos geeft uit op een uitgestrekt rieten veld waar je door kan lopen tot aan de zee. Echt iets voor mij dus.

Daarna naar Parnu, dacht daar net zoals gisteren een cafeetje en/of restaurantje te vinden om naar de voetbal te kijken. Eerst Parnu was bezocht, en is echt een ongelooflijk zalig klein stadje. Is echt niets, maar helemaal niets te beleven. Eén kleine lege winkelstraat, 2 terrasjes, en een beetje verder een brede wanderstrook aan de zee. Daartussen kleine gezellige huisjes en groene lanen. Van dat feestgedoe echt niets te bespeuren, misschien omdat het maar 15 graden is vandaag en er nogal wat wind staat. Maar voor mij is dit dus een perfect stadje, doet mij eigenlijk aan de rust van Chili of Argentinie denken, maar dan op z’n Europees. Is hier echt wel mooi en gezellig, als ik de lotto nu won zou ik hier misschien wel een buitenverblijfje komen kopen, is hier blijkbaar helemaal niet zo duur ook.

Maar aangezien het hier nogal stil is, dus ook geen plaats om naar de voetbal te kijken, dus maar terug naar mijn B&B en op mijn kamer tijdens het typen naar Engeland-VS aan het kijken…Die doelman gaat toch niet goed slapen vannacht denk ik.