15 juni – Rond Madaba en dode zee

Dag begonnen in Madaba zelf, gekend voor zijn mozaïeken. Eerst de grieks orthodoxe st george kerk, de bekendste door zijn eeuwenoude mozaïek kaart van Palestinië. Is warschijnlijk van groot historisch belang, maar als toerist is het toch niet zo indrukwekkend. Dan langs de Madaba archeological park (tja) en de ‘Shrine of the beheading van Johannes de doper’ (hoewel hij hier dus niet onthoofd werd, zie verder). Een vrij nieuwe kerk, gebouwd op heel oude ruines van een andere kerk, met een 3000 jaar oude bron waar je zelf wat water naar boven mag heffen…soit, eigenlijk niets wereldschokkends bij dus.

Dan naar Mount Nebo. Dit is de plaats vanwaar Moses het beloofde land zou hebben gezien. De herdenkingskerk wordt gerestaureerd, dus eigenlijk is het alleen het zicht. Maar eigenlijk was dit wel interessant. Niet alleen is het zicht op Galilea en zo in de verte echt wel indrukwekkend, maar op de een of andere manier was dit exact wat ik me bij het verhaal altijd had voorgesteld (tenzij ik er ooit natuurlijk zonder het mij te herinneren beelden van heb gezien).

Volgende stop, ‘Bethany beyond the Jordan’, ofwel de plaats waar Jezus werd gedoopt door Johannes de doper. Aangezien de Jordaan sinds 1994 de grens vormt tussen Israel en Jordanië ligt dit dus pal op de grens. Gevolg, je moet je wagen enkele kilometers verder achterlaten, en met een shuttle naar de site. Vreesde hier dus al voor. De bus brengt je naar twee punten:
– De ‘oude’ plaats, waar Jezus gedoopt zou zijn. En ik moet toegeven dat ik er mij voor één keer iets bij kon voorstellen. Voor één keer was er geen grote kerk op gebouwd. Integendeel, de plaats was (naar het schijnt) niet echt veranderd. Er hadden ooit een vijftal kerken rond gestaan, maar die zijn allemaal door water en aardbevingen verwoest. Gevolg, je ziet ook nog oude trappen die leiden naar een soort plas waar je het zo kan zien gebeuren. Hoop alleen dat aangezien de Jordaan toen veel breder was, het doopwater ook een stuk properder was toen 🙂
– De ‘nieuwe’ plaats, waar je tegenwoordig kan gedoopt worden, en de enige plaats waar je de Jordaan kan aanraken (of toch wat er vanover blijft). En aangezien Israel hetzelfde eert, zie je dus op nog geen vijf meter verder het Israelische monument, en hun 5m2 waar mensen mogen inkomen. Er staan natuurlijk aan beide kanten militairen, dus buiten de boeien wordt je waarschijnlijk direct afgemaakt.
Al bij al toch een heel leuke stop dus.

Volgende stop, een wandeling van 2km in de Wadi Mujib. Maar aangezien ze nu de prijs hadden opgeslagen naar 21 JOD (26 EUR), heb ik vriendelijk bedankt. 26 EUR voor een wandeling van 2km naar een watervalletje. Echt erg, de regering perst het toerisme op sommige punten hier echt volledig uit. Ter vergelijking, de ingang van bvb het Karak kasteel was 2 JOD. Dan maar nog eens gaan zwemmen in de Dode zee. Normaal moet je hier naar de luxe hotels of prive stranden, waar je dan tussen de 30 en 70 EUR toegang betaalt! Maar had op de kaart gezien dat er tegenover Wadi Mujib een soort challets waren. Dus ik daarnaar toe. Is daar helemaal leeg buiten twee serveerders die de hele dag op niets zitten wachten. Daar kon ik niet zwemmen, maar aan de andere kant, de rivierbedding af, volgens hem wel. Dus ik auto tot waar ging, en dan kwartiertje te voet tot een keienstrand met helemaal niemand. Terug ZALIG wat gezwommen, maar heb het eerlijk gezegd maar een halfuurtje of zo uitgehouden, de zon was echt niet te harden, en het was toen al bijna 16u. Mij een paar keer bijna verbrand, wat elke steen die je aanraakt is echt gloedheet. Maar soit, blijft toch een unieke ervaring.

Dan terug naar Madaba via Mukawir (Machearus), de overblijfselen van het oud fort van de Herodessen, en de plaats waar Johannes de doper onthoofd zou zijn geweest. Van het fort blijft niets over, maar je moet langs daar voor de ligging en het fantastische zicht over de dode zee. En inderdaad, is heel indrukwekkende ligging.

De hele dag dus dal in en terug uit, met die kleine Chevrolet Spark. Moet toegeven dat ik me af en toe heb afgevraagd of hij sommige bergen wel op ging kunnen, maar met de airco uit is het momenteel zonder probleem gelukt. Hout vasthouden dat dat morgen ook nog zo is.

Zo, en dan terug naar Madaba, het zout met een goeie douche gaan afspoelen. De zwembroek die ondertussen was opgedroogd bleef gewoon staan van het zout.

Madaba

Mt Nebo en het beloofde land

Bethany beyond the Jordan – Jezus’ doopplaats

Wadi Mujib

En nee, ik raak de grond daar niet aan…

Een echt bedouinecamp

Machaerus (plaats onthoofding Johannes de dooper)

Zoute zwembroek